Opis: Autor omawia najciekawsze osobliwości jidyszowej składni, które powstały pod wpływem innych języków: słowiańskich, hebrajskiego i dialektów języka niemieckiego. Jedną z takich osobliwości jest stosowanie podwójnego przeczenia „kejn” – „nit” (zog nit kejn mol = nie mów nigdy), stanowiącego charakterystyczną cechę języków słowiańskich. Z języka polskiego pochodzi konstrukcja porównująca w stopniu wyższym, np. „ich wejs dos beser fun dir” (ja wiem to lepiej od ciebie). W jidysz stosuje się również typowo polski zaimek względny „co”, jak w zdaniu: „dos jingl, wos m’hot im ongeszlogn” (chłopak, co go pobili).
Sygnatura: az23
Słowa kluczowe: JĘZYK JIDYSZ, JIWO
Źródło: E. Kagaroff, Di grunt-striche fun jidiszn sintaksim, „Szriftn fun Jidiszn Wisnszaftlechn Institut” 1926, t. 1, s. 425-428.
Serwis wykorzystuje pliki cookie do celów statystycznych. Jeśli się na to nie zgadzasz,wyłącz obsługę plików cookie w swojej przeglądarce internetowej.