Tytuł:Pierwsze żydowskie seminarium nauczycielskie w Polsce
Opis: Autor, porównując historię szkolnictwa żydowskiego w okręgu wileńskim i w okręgu warszawskim, przedstawia genezę powstania żydowskiego seminarium nauczycielskiego w Wilnie (1921-1931) pod auspicjami CISzO. Następnie opisuje początki jego istnienia, kadrę nauczycielską oraz system pedagogiczny. Podkreśla, że wychowawcom przyszłych nauczycieli żydowskich zależało, aby ich podopieczni uczyli się samodzielnej pracy, dlatego w seminarium sięgano po najnowocześniejsze metody nauczania. Większość studentów pochodziła z ubogich rodzin robotniczych, seminarium było placówką prywatną, a nauka w nim trwała pięć lat. Istotną część programu nauczania w nowym seminarium zajmowała nauka przedmiotów żydowskich: jidysz, hebrajskiego i historii. Odpowiedzialni za nie wykładowcy musieli samodzielnie przygotować program ich nauczania, żeby odpowiadał on zasadom nowej szkoły żydowskiej, która miała być świecka, acz mocno zakorzeniona w żydowskiej tradycji ludowej. W tekście opisana zostaje również sytuacja lokalowa, finansowa i prawna seminarium oraz okoliczności jego zamknięcia w roku 1931, związane z represjami na tle politycznym. W chwili zamknięcia w seminarium uczyło się tam 170 uczniów.
Sygnatura: asz24
Źródło: "Szriftn far psychologie un pedagogik"1933, t. 1, s. 427-444.
Serwis wykorzystuje pliki cookie do celów statystycznych. Jeśli się na to nie zgadzasz,wyłącz obsługę plików cookie w swojej przeglądarce internetowej.