małżeński z rabinem Szymonem Eliezerem Bornsteinem, cadykiem sochaczewskim. Jej macewa znajduje się na tymże cmentarzu (sektor 22a, rząd 31, nr 25). Widnieje na niej genealogia, odwołująca się do jej ojca, cadyka z Szydłowca, a także właśnie do Eliahu Chaima z Ryk, a nawet Elimelecha z Leżajska, co dowodzi, iż tradycje rabiniczne Huberbandów właśnie stamtąd się wywodzą. Na cmentarzu tym spoczywa także druga córka Jakowa Dawida – Chaja Rachel, zmarła 13 grudnia 1910 r. (sektor 53, rząd 2, nr 2)19.
Rabin Miller wskazuje, że wspomniany rabin Israel miał troje dzieci: Samsona
Josefa – ojca Szymona, który został teściem cadyka z Chęcin; Eliahu Chaima Haberlanda z Grodziska i Nowego Jorku oraz Hilela Huberbanda – działacza partii Mizrachi. Wiemy także o innych związkach rodzinnych Huberbanda, do których dotarł Miller. Podaje on, iż synem wspomnianego Ben-Cyjona z Grodziska był Israel Jeszaja Oberman z Warszawy, a synem słomnickiego rabina – Eliahu Jehoszua Huberband, również rabin Słomnik i zarazem prawnuk rabina z Ryk20. Synem Eliahu Jehoszui Huberbanda, rabina Słomnik w dwudziestoleciu międzywojennym, był Rachmil Huberband, noszący takie samo imię jak jego dziadek. Rodzina Huberbandów przez trzy pokolenia sprawowała w Słomnikach urząd rabinacki.
Dostępne opracowania oraz materiały archiwalne potwierdzają te związki. Zgodnie
z danymi zawartymi w aktach archiwalnych Samson Josef sprawował funkcję rabina miasta Chęciny, w czasie gdy jego teść – Chaim Szmuel Szternfeld (Sternfeld) ha-Lewi Hurwicz prowadził w tej miejscowości dwór chasydzki. Cadyk ten, jako jeden z pierwszych na terenie Królestwa Polskiego, był zwolennikiem idei syjonistycznej rozumianej na wzór ortodoksyjny, co przejawiało się m.in. w tym, że w szabat mówił jedynie po hebrajsku, posługiwał się czasem palestyńskim21, a także był prawdopodobnie jedynym cadykiem prenumerującym „Ha-Cefirę”, ukazujące się w Warszawie pismo o charakterze syjonistycznym22. Był wnukiem rebego Józefa Barucha Epsteina23 z Najsztot (używana przez Żydów nazwa Nowego Miasta nad Pilicą), zwanego „Guter Jid fun Najsztot”24. Po ślubie zamieszkał u swego dziadka, a kiedy skończył 18 lat, objął po nim funkcję miejscowego rabina. Gdy jego drugi dziadek, rebe Cwi Herszel Horowic z Chęcin,
syn „Widzącego” z Lublina, objął dziedzictwo po ojcu – Chaim Herszel w miejsce
swojego rodziciela został rabinem chęcińskim, szybko zyskując uznanie miejscowych chasydów25. Jego znaczenie wzrosło po śmierci cadyka z Nowego Miasta, ponieważ
19 www.ivelt.com/forum/viewtopic.php?t=17888 (dostęp: 1.08.2016).
20 Ibidem. Zob. też: Miechowianin: kalendarz informacyjno-społeczny na rok 1925, Miechów 1924, s. 48.
21 Tzn. starał się żyć tak, jak gdyby stale zachowywał łączność z Palestyną; zapewne studiował Torę nocami; takie zachowanie w licznych Księgach Pamięci określane jest jako palestyński tryb życia w diasporze.
22 Archiwum Państwowe w Kielcach, Rząd Gubernialny Kielecki, sygn. 2924; The Encyclopedia of Hasidism, red. Tzvi M. Rabinowicz, New Jersey–London 1996, s. 224.
23 Josef Baruch Epstein (1792–1867), rabin, cudotwórca; był synem Kalonymusa Kalmana ha-Lewiego Epsteina z Krakowa. Ibidem, s. 117.
24 Czyli cadyk z Nowego Miasta.
25 Ch.Sz. Szternfeld przybył do Chęcin w 1876 r. W 1890 r. wywiązała się w gminie chęcińskiej ostra rywalizacja między chęcińską frakcją chasydzką a litwakami, przybyłymi tam z Grodzieńszczyzny. Przeciwnicy cadyka chęcińskiego chcieli obsadzić na urzędzie rabina Szlomo Berka
