że cadyk musi opuścić miasto. Za ogromną sumę pieniędzy przewieziono go z Łodzi do Warszawy pod eskortą dwóch [11] cgestapowcówc, którzy otrzymali wielką łapówkę.
Przez całą zimę 1939/[19]40 cadyk ukrywał się w Warszawie. Nie odprawiał obrzędów chasydzkich, nie wyprawiał uczt duchowych, nie wygłaszał słów mądrości, nikt nawet nie wiedział, gdzie mieszka. Modlił się z minjanem złożonym wyłącznie z jego synów i wnuków. Nikogo obcego, prócz mekorwim, do niego nie dopuszczano.
Latem 1940 cadyk osiadł w Otwocku, gdzie atmosfera nie była tak bardzo napięta.
Zaczął prowadzić tu uczty duchowe, wygłaszać słowa mądrości, odprawiać chasydzkie obrzędy i znów przyjmował kwitłech i pidjonot.
Pewnego dnia do mieszkania cadyka weszło 3 cgestapowcówc. Zapytali, czy tu
mieszka wielki cadyk Dancygier z Aleksandrowa. Kiedy odpowiedziano im, że owszem, przeprowadzili drobiazgową rewizję, podczas której niczego nie wykryli. Przy cadyku znaleźli złoty zegarek. Cadyk oświadczył im, że to jest jego ostatni majątek i prosił, żeby [12] mu go zostawić. Uczynili cadykowi zadość, spełnili jego prośbę i zostawili mu zegarek.
Po zakończeniu rewizji poszli sobie.
ARG I 62 (Ring. I/121)
Opis: oryg. lub odpis, rkps (HUB.*), zeszyt, atrament, j. żyd., 152×195 mm, k. 13, s. 11.
Na s. 1 inf. H.W. w j. żyd. (atrament): „czerwiec 1942. 4,5 ststron”.
Druk: KHS, s. 235–238.
Po 02.1942, Warszawa-getto. Szymon Huberband, Opracowanie pt. " "קידוש־השם
[„Męczeństwo za wiarę”]
[1] {2}556 Kidusz ha-Szem
Zeszyt I
[2]{3} Wstęp
Kidusz ha-Szem wyraża się na trzy sposoby: a) Żyd poświęca swoje życie, kiedy zmusza się go do zaparcia się wiary; b) Żyd oddaje swoje życie, żeby uratować drugiego Żyda, a co dopiero, kiedy chodzi o ocalenie wielu Żydów; c) Żyd pada, walcząc w obronie Żydów.
Majmonides557 orzeka, że Żyd, jeśli nawet nie ginie w sytuacji przymusu polegającego na tym, że żąda się od niego wyrzeczenia się wiary, a tylko dlatego, że jest Żydem – to wystarcza, żeby nazwać go świętym męczennikiem.
Chatam Sofer558 idzie jeszcze dalej. Uważa, że każdy Żyd, który ginie z rąk gojów, niezależnie od przyczyny, nawet jeśli polegnie wskutek napadu rabunkowego, [3] {23} zyskuje miano świętego męczennika.
556 Pierwsza pozycja: paginacja wydawcy; druga pozycja: numery kolejne skanów.
557 Mojżesz Majmonides (1138–1204), zwany Rambam (akronim od Rabi Mosze ben Majmon), rabin, filozof, lekarz; autor dzieła More nebuchim (hebr., Przewodnik błądzących).
558 Moses Schreiber (Mosze Sofer) (1762–1839), od tytułu swojego głównego dzieła zwany Chatam Sofer (hebr., Pieczęć pisarza [Tory]), rabin Bratysławy, uznany autorytet talmudyczny.
