Egzekucja odbyła się na rynku w obecności całej ludności żydowskiej i również
została przeprowadzona przez żydowskich policjantów. Także tam prezes Judenratu musiał wygłosić mowę motywującą wyrok791.
Całą młodzież szkolną sprowadzono, podobnie jak w wyżej wymienionych miejscowościach, żeby podziwiała ten widok, co miało wychowawczo podziałać na ich młode dusze.
Świętych męczenników i tam pogrzebano jednego na drugim.
[19] Bełchatów792
Miasteczko Bełchatów, niedaleko Piotrkowa i Tomaszowa, do wojny było znane
z wielkich żydowskich tkalni. Było tam wielu żydowskich bogaczy.
W Bełchatowie mieszka sporo volksdeutschów, którzy zawsze żyli z Żydów. Pod
okupacją niemiecką Żydzi wycierpieli piekielne męki od przyjezdnych i miejscowych Niemców.
Volksdeutsche wskazywali żydowskich bogaczy. Po pewnym czasie sytuacja nieco
się poprawiła. Pogorszenie nastąpiło wraz z włączeniem Bełchatowa do Rzeszy.
Teraz żydowska ludność Bełchatowa przeżyła to samo, co inne miasta w Rzeszy.
W ów wtorek793 odbyła się w Bełchatowie egzekucja na 10 Żydach794, która w najdrobniejszych szczegółach została przeprowadzona tak, jak w wyżej wymienionych miastach.
Bełchatów jednak wyróżniał się tym, że [20] po zdjęciu 10 martwych ciał z szubienic jeden z oficerów dowodzących egzekucją podszedł do trupów i oddał na nich mocz.
[21] Brzeziny795
Na granicy Rzeszy z Generalnym Gubernatorstwem leży miasteczko Brzeziny,
które przed wojną było znane z krawców tandeciarzy. Podczas wojny miejscowa ludność żydowska strasznie ucierpiała.
791 Świadkiem egzekucji był burmistrz Poddębic Franz Heinrich Bock (pseud. Alexander Hohenstein) (1901–1964), opisał ją w swoich dziennikach (Wartheländisches Tagebuchs aus den Jahren 1941/42, München 1961). Według niego z Łodzi przywieziono całą grupę liczącą ok. 30 Żydów, wśród których była wspomniana piątka, pozostałych przewieziono na stracenie do okolicznych miast. Podczas egzekucji w Poddębicach konstrukcja szubienicy się zawaliła i trzech
skazańców spadło na ziemię, szybko jednak ją naprawiono i powieszono pozostałą trójkę. Zob. www.dzienniklodzki.pl/artykul/340706,o-dobrym-wrogu-burmistrzu-z-poddebic,1,id,t,sa.html (dostęp: 1.08.2016).
792 Żydzi mieszkali w Bełchatowie od początku XIX w., do 1820 r. należeli do gminy w Piotrkowie Trybunalskim. W 1809 r. stanowili 11%, w 1820 – 45%, w 1864 – 80% ogółu mieszkańców. 1 marca 1941 r. Niemcy utworzyli tu tzw. getto otwarte; byli tam także uchodźcy ze wsi, osad i miast, w tym z Widawy. Większość zginęła w Chełmnie nad Nerem, przeżyło ok. 400 osób.
793 17 marca 1942 r.
794 Zginęli wówczas: 1) Jankiel Ehrlich, 2) Mendel Feld, 3) Chaim Szapiro, 4) Mosze Wolfowicz, 5) Lajb Pelcman, 6) Mosze Lazerowicz, 7) Mosze Aron Taube, 8) Jerachmiel Baum, 9) Icchak Eliahu Grinbaum, 10) Lajbisz Michał Landau.
795 Żydzi mieszkali w Brzezinach od połowy XVI w.; w 1886 r. było ich 3314, co stanowiło 46,4% ogółu mieszkańców. Zajmowali się głównie krawiectwem. Niemcy spalili synagogę 9 listopada
