Nie trzeba tłumaczyć, że historia Żydów pisana na podstawie przede wszystkim dokumentów nieżydowskich jest fałszywa. Gdyż fałszywe i subiektywne są prawie wszystkie dokumenty, które swego czasu pisano na temat Żydów. Fałszywe są nawet wyroki sądowe. Najlepszym tego przykładem będzie fala setek procesów przeciwko Żydom za to, że jakoby znieważali oni naród polski w latach 1935–19391177. We wszystkich tych procesach Żydzi zostali uznani za winnych, podczas gdy my wiemy, że jest to całkowite kłamstwo – mimo że są na to oficjalne wyroki sądowe. Niechby jednak po latach pojawił się historyk, który zacznie pisać historię na podstawie wyroków sądowych, to będąc Bogu ducha winnym, odmaluje fałszywy obraz dziejów. Tak właśnie wygląda historia Żydów na podstawie różnych dokumentów archiwalnych. Prawie wszystkie dotyczące Żydów dokumenty są subiektywne, co przyznajemy – bo przecież są one aa[…]aa1178.
[4/2]1179 Co prawda, współcześni żydowscy historycy zdawali sobie z tego sprawę
i dlatego od czasu do czasu któryś z historyków zwracał się do żydowskich mędrców z prośbą o wybranie z setek zbiorów responsów materiałów dotyczących historii Żydów. O wadze tej sprawy pisali w ostatnim czasie b.p. Nachum Sokołow1180 i Szymon Dubnow, oby cieszył się długim życiem1181.
Są też już tego przykłady. W roku 5659 (1899) Bencyjon Kac1182 wydał cienką broszurkę pt. Lekorot ha-Jehudim be-Rusja, Polin we-Lita. Stanowi ona zbiór materiałów historycznych do dziejów Żydów w Rosji, Polsce i na Litwie, zaczerpniętych z responsów. Pracę tę jednak należy uważać jedynie za projekt. Wiele lat temu ukazał się prospekt mówiący, że niejaki p. Chaim Bloch1183 z Wiednia przygotowuje wydanie książki zawierającej całość materiałów ze zbiorów responsów, które mają jakikolwiek związek z dziejami Żydów. Prócz prospektu nic jednak się nie ukazało.
Praca Zalmana Rubaszowa Jidysze gwijes-ejdesn in szajles-u-tszuwes1184 („Historisze Szriftn”1185, t. I), obejmuje tylko jeden dział – zeznania. Materiały ze zbiorów responsów
1177 Nie wiemy, o jakich procesach pisze Huberband.
1178 Brak całego wiersza, zapewne opuszczono przy przepisywaniu.
1179 Od tej karty zaczyna się paginacja oryg., którą umieszczono po ukośniku.
1180 Nachum Sokołow (Sokołów) (1859–1936), pisarz, tłumacz, publicysta, syjonista, pionier dziennikarstwa hebrajskiego na ziemiach polskich, przetłumaczył na hebr. książkę Teodora Herzla Altneuland, dając jej tytuł Tel Aviv (1902), który kilka lat później nadano nowemu miastu w Palestynie. Zob. Andrzej A. Zięba, Nahum Sokołów: Życie i legenda, Kraków 2006.
1181 Szymon (Semen) Dubnow (1860–1941), historyk, pisarz, twórca nowoczesnej historiografii żydowskiej, autor m.in. Die Weltgeschichte des jüdischen Volkes (t. 1–10, Berlin 1925–1929), Geschichte des Chassidismus (t. 1–2, Berlin 1931). Dubnow został zamordowany w Rydze 8 grudnia 1941 r. Wiadomość o tym widać nie dotarła do getta warszawskiego do początku 1942 r.
1182 Bencyjon Kac (Katz) (1875–1958), dziennikarz, historyk, wydawca, opracował m.in. Le-Karot ha-Jehudim be-Rusja, Polin we-Lita (hebr., Historia Żydów Rosji, Polski i Litwy) (1899).
1183 Być może chodzi o Chaima Blocha (1881–1973), pisarza i rabina, autora licznych prac drukowanych, poświęconych m.in. chasydom, a także humorowi żydowskiemu.
1184 Żydowskie świadectwa w responsach (żyd.); Szneur Zalman Rubaszow (od 1947 r.: Zalman Szazar) (1889–1974), historyk, pisarz, poeta, syjonista, w latach 1963–1972 prezydent Izraela.
1185 „Pisma Historyczne ˮ (żyd.), pismo wydawane początkowo w Wilnie, potem także w Warszawie i Paryżu w latach 1929–1939. Zamieszczano w nim artykuły żydowskich historyków z kręgu Poalej Syjon-Lewicy.
