noszona przez ortodoksyjnych Żydów mężczyzn na co dzień, a przez bardziej liberalnych w czasie obrzędów religijnych i/lub w miejscach związanych z kultem, także upamiętniających Zagładę.
Jeszywa – dosł. posiedzenie, przebywanie; wyższa uczelnia talmudyczna.
Jom Kipur – dzień pojednania; zwany też Sądnym Dniem; święto o charakterze pokutnym, obchodzone 10. dnia miesiąca tiszri, kończące obchody związane z żydowskim Nowym Rokiem.
Jorcajt – rocznica śmierci, obliczona według kalendarza żydowskiego.
Jupica – rodzaj jedwabnego chałata.
Kabalat szabat – przywitanie szabatu; obrządek poprzedzający modlitwę maariw w piątkowy wieczór.
Kacaw (l. mn. kacawim) – Żyd rzeźnik.
Kadisz – jedna z najstarszych, najważniejszych i najczęściej odmawianych modlitw, chwaląca Boga, jego wielkość i świętość; tradycyjnie uznana za modlitwę za zmarłych; wymaga obecności minjanu.
Kahał – zob. gmina (żydowska)
Kantor – zob. chazan.
Kaparot (aszk. kapores) – obrzęd odprawiany przed Jom Kipur polegający na symbolicznym przeniesieniu własnych grzechów na kurę (kobiety) lub koguta, obracanych nad głową; ptactwo następnie zarzynano i zjadano lub oddawano ubogim.
Kaporet – pierwotnie związany z obrzędem przebłagania za grzechy (rdzeń słowa
jak w kaparot, zob. wyżej); co najmniej od XVII w. – lambrekin wieńczący parochet, czyli zasłonę na aron ha-kodesz.
Kedoszim – dosł. święci; także męczennicy.
Keter Tora – ozdoba w kształcie korony otwartej lub zamkniętej, wieńcząca zwój Tory, ubrany w sukienkę (mantl), z zawieszonym na niej tasem i jadem.
Ketuba – kontrakt ślubny spisany w j. aram., tradycyjnie bogato zdobiony, odczytywany podczas ceremonii zaślubin.
Kezajit – kęs chleba „wielkości oliwkiˮ, który należy zjeść w kuczce w pierwszą noc
Sukot.
Kibuc – dosł. zebranie, zgromadzenie; przeważnie używane w znaczeniu osiedla w Palestynie (i Izraelu); tutaj: grupa wspólnie studiująca pod kierunkiem uznanego autorytetu.
Kidusz – uświęcenie; modlitwa odmawiana w szabat i inne święta nad kielichem wina; stąd: kielich kiduszowy.
Kidusz ha-Szem (hebr., uświęcenie imienia Bożego) – gotowość do przyjęcia męczeństwa i śmierci za wiarę.
Kise szel Eliahu – zob. Eliasza krzesło.
Kitel – długa luźna biała szata, podobna do całunu; noszona w Rosz ha-Szana.
Klej kodesz – dosł. święte naczynia; przedmioty kultu religijnego używane w synagodze lub w domu; także osoby obsługujące synagogę: chazan, gabaj, szames.
Kohen – dosł. kapłan; człowiek poświęcony służbie w Świątyni Jerozolimskiej; obecnie potomkowie kapłanów, których obowiązują szczególne przepisy; jednym z przywilejów jest udzielanie błogosławieństwa kapłańskiego w synagodze.
Kol Nidrej – dosł. wszystkie zobowiązania; modlitwa związana z Jom Kipur.
