Wstęp XXVII
w „komunistycznym raju”. Ów zawód zbiegł się w czasie z wydarzeniem, które zadało potężny cios mozolnie odbudowywanej domowej normalności. Na podwórze przy Wołyńskiej 21, tak jak i na inne podwórza żydowskich ulic, wkroczyły oddziały sanitarne przeprowadzające na zlecenie niemieckich władz tzw. parówkę, czyli akcję dezynfekcyjną mającą rzekomo zapobiec epidemii tyfusu. Dezynfekcję obszernie i w najdrastyczniejszych szczegółach przedstawił zaś Opoczyński w reportażu Księga parówki75. Jego tekst jest porażającą ilustracją opinii wyrażonej przez Ludwika Hirszfelda w Historii jednego życia, że: „Niemieckie zarządzenia przeciwepidemiczne były gorsze od samej epidemii”76. Wierna detalowi narracja i sugestywny język reportażu unaoczniają czytelnikowi cierpienie lokatorów pędzonych na mrozie do łaźni, świadomych, że oto na podwórzu płonie właśnie cały ich dobytek zakwalifikowany przez bezwzględnych dezynfektorów jako groźne siedlisko tyfusu.
Opoczyński, pisząc swój reportaż, nie miał wątpliwości, że parówka to nowoczesna, bo mechaniczna, forma starego jak świat nękania, prześladowania, a nawet wytracania Żydów77. Jak większość kronikarzy Zagłady, zaświadczając o współczesnej gehennie swego narodu, szukał dla niej analogii w długiej historii utrwalonego na piśmie żydowskiego cierpienia. Archetyp akcji dezynfekcyjnych odnalazł przede wszystkim w żydowskiej literaturze pogromowej78. Pod jego piórem w nowej scenerii ożyły więc stare pogromowe toposy. Tak jak niegdyś w sztetlu, tak teraz przy Wołyńskiej 21 w Warszawie leżała zdeptana, zabłocona pościel wywleczona z domów, a żydowskie kobiety zakrywały chustkami głowy na znak pohańbienia, tym razem fryzjerską golarką… W jego opowieści nie zabrakło też podstawowego dla żydowskiego piśmiennictwa odniesienia do Pisma. Pierwsza część tytułu reportażu Księga parówki (w oryg. Megilas parówke) oraz rozproszone w tekście cytaty wiążą go silnie z dramatyczną opowieścią o próbie wytępienia Żydów przez okrutnego wezyra Hamana zawartą w biblijnej Megilas Ester (Księdze Estery)79. Współczesna tragedia narodu widziana oczami reportażysty
