RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Utwory literackie z getta warszawskiego

Tytuł:Utwory literackie z getta warszawskiego

Sygnatura: AR tom 26

Autor: Agnieszka Żółkiewska, Marek Tuszewicki

Język: polski

Numer: 26

Opis: Tom obejmuje literacką spuściznę getta warszawskiego zachowaną w Archiwum Ringelbluma. Ukazuje różne oblicza życia artystycznego „miasta za murem”. Zaświadcza o bogatym, wielojęzycznym repertuarze imprez kulturalnych, które pomagały mierzyć się z okropieństwami codzienności: represjami, głodem, wszechobecną śmiercią. Utwory powstałe w warunkach zamknięcia – zarówno wysokich lotów poezja, proza i dramat, jak też przyśpiewki tworzone w aresztach i szopach – służyły w równym stopniu twórcom i odbiorcom, wyznaczając przestrzeń spontanicznej twórczości. Niniejszy tom zawiera również przekład jedynej wydanej drukiem przez podziemie getta antologii literackiej „Pajn un gwure” (Męka i bohaterstwo) oraz niezwykły zbiór tekstów folkloru, żywe echo warszawskiej ulicy, odciętej od reszty miasta.

Tom pełnej edycji ARG: 26

strona 233 z 920

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 233


Rozdział 3. Poezja [53] 191

Na ziemi szafa leży, a w jej otwartych drzwiach zastrzelony,
Lecz jego ukochani, żona i dzieci, jeszcze żyją,
Właśnie zaprowadzono ich na „Umschlagplatz”
I dostają, jak należy, po kilo chleba na głowę –
Boże, jak długo będzie w Tobie trwać ich życie? Jak długo?
I nieszczęście dzień za dniem? Dzień za dniem!

Ulice opustoszałe, podzielone na bloki i otoczone drutem,
A oni, ludzie z warsztatów, Żydzi, i policja porządkowa czuwają i są gotowi,
Gotowi, gotowi oddać najbliższych, gdy się od nich zażąda,
Rodziców, dzieci a nawet żony, byle nie siebie, Są gotowi, gotowi, gotowi –
W jednym mieście zabito czterysta tysięcy żydowskich dusz.

1942

[tłum. z j. żyd. Marek Tuszewicki]

ARG II 396 (Ring. II/351)
Opis: oryg., rkps, atrament, j. żyd., 219×278, 220×286 mm, k. 2, s. 2. Druk: Słowa pośród nocy, s. 306‒309.


53.

12.1942, Warszawa-getto. [Władysław Szlengel], Wiersz „Już czas! Czas!”

[1] [Władysław Szlengel]

Już czas! Czas!

Już czas! Czas!
Długoś nas dniem obrachunku straszył!
Mamy już dosyć modlitw i pokut.
Dzisiaj Ty staniesz przed sądem naszym
I będziesz czekał pokornie wyroku.
Rzucim Ci w serce potężnym kamienie
Bluźniercze, straszne, krwawe oskarżenie.
Ostrzem topora, brzeszczotem szabel
Wedrze się w niebo, jak wieża Babel.
I Ty, tam w górze wielki skazaniec,
Tam w międzygwiezdnej straszliwej ciszy,
Ty każde słowo nasze usłyszysz,
Jak Cię oskarża naród wybraniec
– nie ma zapłaty, nie ma zapłaty!
To, żeś nas kiedyś, dawnymi laty