238 Rozdział 3. Poezja [57]
a szop nasz widzę jeno w połowie!
To Herszkowicza338 achillesowa pięta,
gra w połowie, w połowie
przecięta.
I tak wokół patrzy
na młode spogląda lica,
jaka jest powiedzcież zasadnicza
różnica?…
„Numerko”, numerki – po rumieńcach
już się zorientował
lepsze numerki!
i portfel schował.
Więc nie wszyscy do szopu się cisną
nie wszyscy się „palą”.
Ciżba jest takieś, co Lejtra339pomysły
chwalą.
Z innej ja zda się jestem ery,
nie wiem, do jakiej zaliczyć się sfery.
Pójdę w służbę, chociażby do Lepaka340
dostanę numerek
i dam drapaka
[2] I uciekać, uciekać, za morza, za góry.
Mam tego dosyć, chcę zginąć,
Ale od burzy, od wichury!
9/ b[1]b2.43
ARG II 388 (Ring. II/364)
Opis: oryg., rkps, atrament, j. pol., 220×355 mm, k. 1, s. 2.
27.01.[1943?], Warszawa-getto. N.N., Piosenka "5 קרעוו" [„Szop nr 5”]. Satyra na życie w szopie w getcie warszawskim
[1] Szop nr 5
Śpiewać na
melodię Aj… aj… aj…341
