Rozdział 3. Poezja [60] 245
Że za skrawek pustej ziemi
Krew się musi lać.
III
Co wam szkodzi błękit nieba,
Że go skrywa dym?
Dajcie ludziom żyć ich życiem
Nie wzywajcie – giń!
IV
Kroczą masy i kapłani,
Naród ciągnie zły,
Żniwiarz śmierć unosi kosę,
Diabeł sobie kpi.
[2] V
Dźwięczą klingi, tarabany,
Gęsty bitwy kurz.
Ktoś na plac ten wpadł zbłąkany
I nie żyje już!
VI
Bitwa toczy się płomienna W bitwie ogień lśni,
Zażynajcie się czym prędzej,
Kto potrafi, bij!
VII
‒ O panowie zacni wielce!
Z „London”, „Washington”,
Nie próbujcie wrzucać świata
W ropy swojej toń!
VIII
Waszych ptaków nań nie ślijcie,
W nich wszak śmierć i stal,
Pozostawcie niebo słońcu,
Niech rozświetla dal!
[3] IX
Patrzcie, świat kolorów pełen
Ludziom będzie kwitł,
Aby zamiast ginąć mogli
najspokojniej śnić.
