RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Utwory literackie z getta warszawskiego

Tytuł:Utwory literackie z getta warszawskiego

Sygnatura: AR tom 26

Autor: Agnieszka Żółkiewska, Marek Tuszewicki

Język: polski

Numer: 26

Opis: Tom obejmuje literacką spuściznę getta warszawskiego zachowaną w Archiwum Ringelbluma. Ukazuje różne oblicza życia artystycznego „miasta za murem”. Zaświadcza o bogatym, wielojęzycznym repertuarze imprez kulturalnych, które pomagały mierzyć się z okropieństwami codzienności: represjami, głodem, wszechobecną śmiercią. Utwory powstałe w warunkach zamknięcia – zarówno wysokich lotów poezja, proza i dramat, jak też przyśpiewki tworzone w aresztach i szopach – służyły w równym stopniu twórcom i odbiorcom, wyznaczając przestrzeń spontanicznej twórczości. Niniejszy tom zawiera również przekład jedynej wydanej drukiem przez podziemie getta antologii literackiej „Pajn un gwure” (Męka i bohaterstwo) oraz niezwykły zbiór tekstów folkloru, żywe echo warszawskiej ulicy, odciętej od reszty miasta.

Tom pełnej edycji ARG: 26

strona 303 z 920

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 303


Rozdział 3. Poezja [65] 261

Lecz nie umiała odciąć mu, o zgrozo,
Postronka pępowiny, niosła w strachu
I wreszcie, przeklinając gorycz losu,
Upadła martwa na nieznanym szlaku.

O, wybacz proszę smutne słowa, świecie,
Obrazy czarne, trwogę w moich wersach,
Zaśpiewać chciałem, ale znowu krzyczę
Z czeluści ukrzyżowanego serca.

[tłum. z j. żyd. Marek Tuszewicki]

ARG I 1223 (Ring. I/618)
Opis: odpis, rkps (TW*), atrament, j. żyd., 153×195 mm, k. 11, s. 11. Druk: Słowa pośród nocy, s. 380–384.


65.

b.d., Warszawa-getto. [Kalman Lis?], Wiersze: (2) "ןביולג ןזאר ןופֿ דיל סאד גניז ךיא" [„Śpiewam pieśń o wierze w przyszłość”]; "?טייגראפֿ ץלא זא טגאז רעוו" [„Kto rzekł, że wszystko minie?”]

[1]

[Kalman Lis?]

Śpiewam pieśń o wierze w przyszłość

Zaśpiewam pieśń o wierze w przyszłość
Wśród żółci, czerni zatraconej.
A oto, bielą wnet rozbłysną
Gołębie skrzydła, śpiewne tony.

Zwyczajne, proste wznoszę słowa,
Jak prawda prosta jest i bosa –
Jesiennej pory rdza brązowa
Na drzewach brzozy złotych włosach.

Z melodią pieśni płynie strumień
Wersetów rześkich, całkiem nowych,
Jak stado rączych koni, które
Wolności skusił świeży powiew…

A niechaj jesień grozi deszczem,
Wichurą dziką albo chłodem,