262 Rozdział 3. Poezja [65]
Ma pieśń – brunatny jeleń – jeszcze
Pociechę niesie i osłodę…
Kto rzekł, że wszystko minie?
Kto rzekł, że wszystko minie
Z żywota krótkim trwaniem?
Za progiem jest jedynie
Ponowne wędrowanie.
Zjawiłem się na świecie
W postaci białej brzozy,
Ja, dawniej człowiek przecież,
Co w drzewie nagle ożył.
Z powrotem czuję, rosnę,
W wysmukłym pniu brzozowym,
W łagodnym tchnieniu wiosny
W stworzenia dziele nowym.
I znowu niosę ręce
Ku światu, co zachwyca,
Ja, którym poznał więcej
Tajemnic tego życia.
Cudowne jedno słowo,
Najczyściej powiedziane:
Nie to jest, i nie owo,
Jedynie: odnawianie.
Dziś kwitnę jako drzewo,
Lecz później znów nastanę,
Odrodzę się na pewno
Wśród węgla grud rozgrzanych.
W przejrzystym lekkim dymie,
W eterze delikatnym,
W wietrzyku, który płynie
[…]369
[tłum. z j. żyd. Marek Tuszewicki]
ARG I 1224 (Ring. I/1139)
Opis: odpis, mps (uzup. rkps, atrament, powojenne), j. żyd., 162×295 mm, uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 7, s. 7.
