RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Utwory literackie z getta warszawskiego

Tytuł:Utwory literackie z getta warszawskiego

Sygnatura: AR tom 26

Autor: Agnieszka Żółkiewska, Marek Tuszewicki

Język: polski

Numer: 26

Opis: Tom obejmuje literacką spuściznę getta warszawskiego zachowaną w Archiwum Ringelbluma. Ukazuje różne oblicza życia artystycznego „miasta za murem”. Zaświadcza o bogatym, wielojęzycznym repertuarze imprez kulturalnych, które pomagały mierzyć się z okropieństwami codzienności: represjami, głodem, wszechobecną śmiercią. Utwory powstałe w warunkach zamknięcia – zarówno wysokich lotów poezja, proza i dramat, jak też przyśpiewki tworzone w aresztach i szopach – służyły w równym stopniu twórcom i odbiorcom, wyznaczając przestrzeń spontanicznej twórczości. Niniejszy tom zawiera również przekład jedynej wydanej drukiem przez podziemie getta antologii literackiej „Pajn un gwure” (Męka i bohaterstwo) oraz niezwykły zbiór tekstów folkloru, żywe echo warszawskiej ulicy, odciętej od reszty miasta.

Tom pełnej edycji ARG: 26

strona 305 z 920

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 305


Rozdział 3. Poezja [66] 263

66.

Po 07.1942, Warszawa-getto. N.N., Wiersz "?טאג זיא וּוו" [„Gdzie jest Bóg?”]

[1] Gdzie jest Bóg?

Anioły z czartami
Rozbiły tablice Prawa.
Jest szaro i ciemno,
Czyżby Bóg nie istniał?
W porządku i ładzie
Umiera mój naród.
Łamie się największe z przykazań –
Gdzie jest Bóg?

Okrutna zaraza
W biały dzień,
Żałosny płacz
W blasku słońca.
Bałagan i krzyki
Zwartych szeregów.
Niebo się czerwieni.
Idą na śmierć,
Dudnią wystrzały,
Gromy, błyskawice.
Wielka blokada,
Czarcia maskarada.
Wróg przyszedł
W czarną godzinę.
Niebo dygocze.
Dokoła znużenie.
Na Bożym Tronie
Czarny kir.
W porządku i ładzie
Umiera mój naród.
Łamie się największe z przykazań –
Gdzie jest Bóg?
Szechina się żarzy,
Nie jest z tej ziemi.
Anioły z czartami
Rozbiły tablice Prawa.
Jest ciemno i szaro,
Czyżby Bóg nie istniał?
Wśród skarg i płaczu
Nie da się