Rozdział 4. Proza [86] 557
[132] Nasza niewinnie przelana krew będzie przez pokolenia krzyczeć z ziemi. Niech ci, którzy pozostaną, gdziekolwiek by się znajdowali, wezmą odwet, krwawy odwet na każdym niemieckim mężczyźnie, każdej niemieckiej kobiecie i każdym niemieckim dziecku, na całym nikczemnym, przeklętym germańskim plemieniu.
[tłum. z j. żyd. Karolina Szymaniak]
ARG II 303 (Ring. II/199)
Opis: oryg., rkps (JP*), atrament, j. żyd., 110×177 mm, k. 132, s. 132.
Druk: BFG, t. 4, 1951, z. 3, s. 101‒140; ibidem, t. 5, 1952, z. 3, s. 53‒62; Cwiszn lebn un tojt, s. 142‒149; Ghetto. Berichte aus dem Warschauer Ghetto, s. 187‒227.
Po 10.1942, Warszawa-getto. [Jehoszua Perle], Relacja „4580”. Refleksje robotnika szopu, posiadacza „numeru życia” w getcie warszawskim
4580907
[1] Okrągła liczba. Na pierwszy rzut oka wygląda niepozornie i gnic, zdaje się, nie mówig [x]908. Taką liczbę, rozpatrywaną osobno, można porównać z szarymi ludźmi, którzy przechodzą przez życie niezauważeni i umierają gbez śladug [x]909.
Niemniej jeśli jakiś biegły arytmetyk czy astrolog dobrze się nad nią zastanowi, wykoncypuje z niej jakąś teoryjkę albo zabawi się liczbami910, z których głupcy wyczytają później: albo koniec świata, galbog [x]911katastrofy zapowiadające rychłe nadejście Mesjasza [x]912.
[2] Trzeźwe umysły, jeśli w ogóle tę liczbę zauważą, będą zapewne sądzić, że to numer policjanta, bagażowego, katorżnika albo, nie przymierzając, psa czy diabli wiedzą czego jeszcze.
Ale że ta niepozorna liczba zastępować ma imię [x]913 żywego człowieka, który nigdy nie był policjantem ani bagażowym, ani katorżnikiem, ani nawet psem, w to będzie ciężko uwierzyć.
