strona 613 z 920

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 613


Rozdział 5. Dramat [87] 571

Oboje:

Raz… dwa… trzy… cztery… pięć… sześć… (czekają) Weinberżanka! (za ścianą zaczyna grać fortepian przygrywkę do piosenki)

Edmund

(z rozczuleniem wskazuje na lewo) Cztery dzwonki… To jest, chciałem powiedzieć, Wesby!

Ada

Ładnie gra… Wiesz, w ogóle tu nam będzie zupełnie dobrze! Zobaczysz, jak ładnie się urządzimy…

Edmund

Grunt, że nareszcie jesteśmy na własnych śmieciach.

Ada

Że mamy nasz własny, mały, kochany pokoik…

Nr 1. Duet

Edmund

Wszystko jedno – obszerny czy ciasny –

Ada

Wszystko jedno – z podwórza czy front –

[7]                                                         Oboje

Byle tylko pokoik mieć własny, byle mieć swój własny kąt.

Edmund

Nie potrzeba błyszczącej posadzki –

Ada

Ani szyb kryształowych we drzwiach –

Oboje

Byle nie mieć co dzień przeprowadzki, byle mieć nad głową dach!

Edmund

Stoliczek, dwa krzesła, tapczanik na dwoje…

Ada

Jakaś półka na garnki, jakaś szafka na stroje…