RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Utwory literackie z getta warszawskiego

Tytuł:Utwory literackie z getta warszawskiego

Sygnatura: AR tom 26

Autor: Agnieszka Żółkiewska, Marek Tuszewicki

Język: polski

Numer: 26

Opis: Tom obejmuje literacką spuściznę getta warszawskiego zachowaną w Archiwum Ringelbluma. Ukazuje różne oblicza życia artystycznego „miasta za murem”. Zaświadcza o bogatym, wielojęzycznym repertuarze imprez kulturalnych, które pomagały mierzyć się z okropieństwami codzienności: represjami, głodem, wszechobecną śmiercią. Utwory powstałe w warunkach zamknięcia – zarówno wysokich lotów poezja, proza i dramat, jak też przyśpiewki tworzone w aresztach i szopach – służyły w równym stopniu twórcom i odbiorcom, wyznaczając przestrzeń spontanicznej twórczości. Niniejszy tom zawiera również przekład jedynej wydanej drukiem przez podziemie getta antologii literackiej „Pajn un gwure” (Męka i bohaterstwo) oraz niezwykły zbiór tekstów folkloru, żywe echo warszawskiej ulicy, odciętej od reszty miasta.

Tom pełnej edycji ARG: 26

strona 635 z 920

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 635


Rozdział 5. Dramat [87] 593

Józek

Patrzcie, patrzcie, jakie luksusy! Wiecie, że to wcale przyjemnie tak sobie w kupie mieszkać.
(rozgląda się) A ten Szekspir to czyj, wasz czy wasz?

Edmund

Szopen jest Gospodyni. Po mężu.

Ada

Niech państwo spróbują tych byczków w tomacie34. Własnej roboty. Ze stynek35.

[28]                                               Marian

Naprawdę? Własnej roboty? Znakomite!

Ada

Smakują panu? Ogromnie się cieszę. Muszę pana kiedyś zaprosić, jak zrobię faszerowanego szczupaka z końskiej polędwicy. To moja specjalność.

Marian

Złote rączki! Stefciu, dlaczego ty kiedyś nie spróbujesz czegoś takiego sama zrobić?

Stefcia

Boby się potruli.

Józek

A swoją drogą – było nie było – trzeba będzie urządzić przyzwoite oblewanie nowego mieszkania. Już ja się tym zajmę. (dzwonek do drzwi)

Edmund

Raz… dwa… trzy… cztery… pięć… sześć… siedem… osiem… Osiem dzwonków? Do kogo to?

Ada

Siedem do dentysty. Ale osiem?

Stefcia

Dziewięć to do nas. Ale osiem?

Marian

Przecież osiem to do państwa!