600 Rozdział 5. Dramat [87]
Ada
(odkurza futerał ze skrzypcami, obracając go)
Edmund
Zostaw skrzypce.
Marian
(wraca zły) Psiakrew, zajęte. (siada na krześle, co parę chwil niespokojnie spogląda w stronę drzwi)
Ada
(odkurza dalej)
Edmund
(krzyczy) Zostaw skrzypce!
Ada
Jak ty nie dbasz, żeby były odkurzone, to ja muszę dbać.
Edmund
A ja nie pozwalam ruszać skrzypiec, rozumiesz? Jak jeszcze raz ruszysz mi skrzypce, to… (dzwonek u drzwi) Raz… dwa… trzy… cztery… pięć… sześć… siedem… Dentysta.
Marian
(zrywa się i wybiega)
Ada
(podchodzi do Edmunda) A ja nie będę mieszkać w chlewie, rozumiesz?
Edmund
(wstając) Marzę o tym, żeby mieszkać w chlewie! Tam się przynajmniej nie sprząta od rana do nocy! (idzie do drzwi, zderza się z Marianem)
Marian
(z rozpaczą) Znowu zajęte!
Edmund
Jak zawsze. (wraca) Jeszcze dużo masz tego sprzątania?
Ada
Zależy, czy jeszcze długo będziesz śmiecił.
Edmund
Pamiętaj, że umówiliśmy się na 12-tą. Jeżeli masz zamiar [36] jeszcze długo babrać się tym sprzątaniem, to nie będziemy mieli po co iść.
