610 Rozdział 5. Dramat [87]
Ada
I pani tak przyjmuje gości, w piżamie?
Stefcia
Kiedy jemu to nic nie przeszkadzało. No, idę robić toaletę.
[44] (wychodzi, zabrawszy garderobę)
Ada [x]81(za nią, zgryźliwie)
Dziwna osoba.
(siada w płaszczu i kapeluszu przy stole, opiera głowę na rękach)
Edmund
(zrzuca płaszcz i kapelusz i lata wściekły po pokoju)
Ada
(wstaje po chwili, podnosi jego płaszcz i kapelusz i wiesza na wieszaku)
Edmund
(stoi chwilę, przybiera sztuczny spokój) Gdyby było wielkie trzęsienie ziemi, gdyby całe miasto rozsypało się w gruzy, gdybyś ty została jedynym żyjącym człowiekiem – to byś przede wszystkim sprzątnęła pokój! Taka gospodarność może obrzydzić każdą kobietę!
Ada
A sypanie popiołu z papierosa na spodek może obrzydzić każdego mężczyznę.
Edmund
A ja już ci powiedziałem, że uwagi możesz mi zwracać w domu, jak jesteśmy sami, a nie w kawiarni przy wszystkich! Ty mnie ośmieszasz, jak przy podpisywaniu kontraktu zwracasz mi sto razy uwagę, gdzie mam sypać popiół!
Ada
Mogę ci w ogóle nie zwracać więcej uwag. Rób sobie, co chcesz, mieszkaj, jak chcesz i ubieraj się, jak chcesz. Ciekawa jestem tylko, jak będziesz wyglądać.
Edmund
Tak jak wyglądałem przed ślubem. Zupełnie dobrze wyglądałem.
Ada
Ach tak!… Ale przyjemnie jest mieć wycerowane skarpetki, oczyszczone palto i jeść w domu zdrowe, pożywne rzeczy?
