614 Rozdział 5. Dramat [87]
Edmund
To spodnie?
Stefcia
Tak. Jeden spodzień jest na marchew, a drugi na cebulę. W jednej kieszeni fasola, a w drugiej pęczak.
Edmund
A Marian tych spodni nie nosi?
Stefcia
Ależ skąd! To są jego świąteczne spodnie!
Melodram
Edmund
Jak tu u ciebie przyjemnie! (siada na kozetce, zapala papierosa) Gdzie można rzucić zapałkę?
Stefcia
A rzuć, gdzie chcesz! Możesz rzucić na podłogę.
Edmund
(rzuca z westchnieniem) Nadzwyczajnie przyjemnie!
[50] Stefcia
(siada przy nim na kozetce, [x]84śpiewa)
Ach jak jest nieprzyjemnie
mnie bez ciebie i tobie beze mnie…
(mówi) Jak się nie będziesz śmiał, to ci coś powiem.
Edmund
(przysuwając się do niej) Będę się śmiał, ale powiedz.
Stefcia
Wiesz… ja tę piosenkę wtedy śpiewałam właśnie dla ciebie…
Edmund
(przyciąga ją i całuje, muzyka ustaje, słychać osiem dzwonków u drzwi)
Stefcia
(odrywając się) Zdaje się, że ktoś dzwonił…
