Rozdział 5. Dramat [87] 621
Marian
Gdzie odstawić talerzyk?
Ada
Na półkę. (zdejmuje ze stołu)
Marian
Tak przyjemnie patrzeć, kiedy się krzątasz. Co zrobić z obrusem?
Ada
Włóż do szuflady.
Marian
Ja, widzisz, całe życie marzyłem o tym, żeby mieć przy sobie taką małą gosposię. Czy tobie już ktoś mówił, [57] że jesteś uosobieniem kobiecości?
Ada
(zmieszana) Obrus włóż do szuflady…
Marian
(podchodząc do niej) Dlaczego się zarumieniłaś?
Ada
Wcale się nie zarumieniłam.
Marian
Gdybyś wiedziała, jak ci z tym ładnie, to byś się stale rumieniła.
Ada
Obrus włóż do szuflady…
Marian
(bierze ją za rękę i przyciąga) Czy tobie też jest tak dobrze ze mną, jak mnie z tobą?
Ada
Tak… Nie wiem… (chce wyrwać rękę)
Marian
No, powiedz! Powiedz! Przecież wiem, że chciałaś jeszcze coś powiedzieć… Co chciałaś powiedzieć?
Ada
Żebyś włożył ten obrus do szuflady.
