Rozdział 5. Dramat [87] 635
Stefcia
Nie, nie całuj mnie więcej! Mam męża…
Edmund
Łatwo ci mówić – mąż! Łatwo ci mówić – nie całuj!
Stefcia
Wcale nie tak łatwo. Ale tak nie można.
Edmund
To włóż mi kaganiec. Nie mogę żyć bez ciebie!
Stefcia
Nie mogę żyć bez ciebie…
Edmund
Więc co będzie?
(dzwonki u drzwi) Raz… dwa… trzy… cztery… [71] Wesby! Więc co będzie?
Stefcia
Nie wiem.
Edmund
A ja wiem! Musisz się rozejść z Marianem.
Stefcia
Ty też musisz wziąć rozwód.
Edmund
I będziemy razem… (obejmują się)
Stefcia
I tacy będziemy szczęśliwi, że nie wiem! (całują się)
Edmund
Ale wiesz, że to właśnie nie będzie szczęście, tylko świństwo.
Stefcia
Ada?
Edmund
Tak.
Stefcia
Nie zniesie?
