RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Utwory literackie z getta warszawskiego

Tytuł:Utwory literackie z getta warszawskiego

Sygnatura: AR tom 26

Autor: Agnieszka Żółkiewska, Marek Tuszewicki

Język: polski

Numer: 26

Opis: Tom obejmuje literacką spuściznę getta warszawskiego zachowaną w Archiwum Ringelbluma. Ukazuje różne oblicza życia artystycznego „miasta za murem”. Zaświadcza o bogatym, wielojęzycznym repertuarze imprez kulturalnych, które pomagały mierzyć się z okropieństwami codzienności: represjami, głodem, wszechobecną śmiercią. Utwory powstałe w warunkach zamknięcia – zarówno wysokich lotów poezja, proza i dramat, jak też przyśpiewki tworzone w aresztach i szopach – służyły w równym stopniu twórcom i odbiorcom, wyznaczając przestrzeń spontanicznej twórczości. Niniejszy tom zawiera również przekład jedynej wydanej drukiem przez podziemie getta antologii literackiej „Pajn un gwure” (Męka i bohaterstwo) oraz niezwykły zbiór tekstów folkloru, żywe echo warszawskiej ulicy, odciętej od reszty miasta.

Tom pełnej edycji ARG: 26

strona 681 z 920

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 681


Rozdział 5. Dramat [87] 639

Marian

Zupełnie o czym innym! Widzisz… (do siebie) Nie, ona tego nie zniesie… Zabije się… (do niej, przesadnie surowo) Mówimy o mnie… i… (wskazuje parawan) o niej… Jak mamy postąpić, jeżeli…

Stefcia

(do siebie) Klapa. Wszystko wie.

Marian

Nie przerywaj. Mówię o naszym… to jest waszym…

Stefcia

(do siebie) On tego nie zniesie… Zabije się… Oczy ma nawet jakieś błędne…

Marian

Co ty tam wciąż mruczysz?

Stefcia

Nie, nic. Błagam cię, nie denerwuj się tak! To dla mnie okropne.

Marian

(do siebie) Nie wytrzyma… Zabije się… Strasznie mnie ubóstwia!

Stefcia

Co mówisz?

Marian

Nic. (z rozpaczy przylgnął twarzą do ściany)

Stefcia

(patrzy na niego) Jak on strasznie cierpi… Ale trudno! (zbiera manatki)

[75]                                                     Marian

Co ty robisz?

Stefcia

Odchodzę.

Marian

(zdumiony) Odchodzisz?

Stefcia

Tak.