Rozdział 5. Dramat [87] 647
Ada
(wchodzi zapłakana)
Niusia
Ada! Ja cię bardzo przepraszam, że ja tu w twoim pokoju…
Ada
To już nie mój pokój. Ja się wyprowadzam.
Niusia
Dokąd?
Ada
Jeszcze nie wiem. Chciałam tylko niektóre rzeczy zabrać.
Niusia
Opowiedzże mi! Jak się to wszystko stało?
Ada
Nie wiem… (pochlipując, zabiera manatki)
Stefcia
(wchodzi do swojej połowy) Gdzie ja podziałam szalik i czapkę Hilarego? (szuka, w trakcie szukania zaczyna się przysłuchiwać głosom Niusi i Ady)
[82] Niusia
Nie wiesz? Więc ja ci powiem. Kochasz Mariana. No, popatrz mi prosto w oczy… Kochasz, czy nie kochasz?
Ada
Kocham.
Niusia
A Marian ciebie kocha? Spójrz mi prosto w oczy…
Ada
Kocha.
Niusia
No to po co ten cały psychologiczny dramat? Rozejdź się z Mundkiem i machnij się za Mariana.
Ada
Niemożliwe… (płacze) Mundek by tego nie przeżył… I Stefcia by tego nie przeżyła.
