Rozdział 5. Dramat [87] 649
Marian
Ada!… Stefcia!…
Niusia
Te beczą, ci się drą… Nie ma co, wesołe towarzystwo!
Marian
(obłudnie do Stefci) [x]106To ładnie, że wróciłaś… (chce podejść do niej, ona wskazuje mu majestatycznym gestem Adę)
Edmund
(jw. do Ady) Wróciłaś? Jakże się cieszę… (scena jw.)
Niusia
Kochani panowie, nie róbcie z siebie idiotów. My wszyscy doskonale wiemy, kto się z czego cieszy. No, czego sterczycie jak głupi? (Edmund podchodzi do Stefci, Marian do Ady)
Edmund
Stefunia!
Stefcia
Mundeczku!
Marian
Ada!
Ada
Maryś!
Józek
(wchodzi z butelką) No jest ćwiartuchna… (rozgląda się, stawia butelkę na stole) Nie szkodzi, dzieci, ja to wszystko przewidziałem. Są jeszcze dwie. (wyciąga z kieszeni)
Zylberman
(wchodzi) Dzień dobry!
Wszyscy
Dzień dobry! Dzień dobry, panie Zylberman!
[84] Zylberman
Bardzo dobrze, że państwa tu wszystkich zastaję, bo właśnie mam bilety na naszą imprezę i chciałem prosić, żeby państwo poprali. Mam nadzieję, że państwo wszyscy
