Rozdział 5. Dramat [88] 655
i dałaś go razem z ziarnami do gara! Tych ziół – sama nie zrywałaś, a jarzyny – wiesz skąd pochodzą? [7] Pewnie szkodzą, pewnie surowe, jak gorycz –
Timna: Cóż ci przychodzi do głowy?
Hiob: Nie wiesz, może się nie poznałaś… Nie pierwszy raz do tej pory!
Timna: Jedz, jedz…
Hiob: Nie, nie ma mowy!
Zabieraj ten ser!
Zabieraj garnek z mlekiem! Jesteś pewna, że to mleko?
Timna: Ja sama, sama krowę doiłam, jedną i drugą, dopiero wstałam z kolan.
Hiob: Tak, tyś to doiła, myślałaś, że to mleko, a trysnęło ropną strugą, zabieraj garnek!
Timna: Któż Hioba mądrym obwołał?
Mówił nieprawdę!
Hiob: To z rozumem nie ma nic wspólnego!
Wiedzieć jest owszem mądrością, lecz ostrożnym być, drugą – trzeba się bać wszystkiego!
Nie podchodź do okna. Widzisz: chmura! Piorun wali z niedaleka, Precz!
Timna: Mówisz straszną rzecz…
Hiob: Precz! Precz! Precz!
Timna: Mój wróg by tak zmysły postradał, co za pokrętne rozmowy:
Nie soczewica – kamienie! Ździebełka sprawdzać, pierwszyzna, sprawdzać i rozpoznawać! Nie zioła to – trucizna! Nie mleko – ropina! Chmura – gdy niebo ponad nami czyste jak marzenie…
Hiob: Zawsze trzeba być gotowym!
Gdzie drabina?
Timna: Stoi na zewnątrz, w podwórzu.
[8] Hiob: Idź, wdrap się ku górze, rzuć okiem, czy dobrze trzyma dach.
