680 Rozdział 5. Dramat [88]
potem zmiękczyć po złości, podburzałem cię, podburzałem, lecz jedno i drugie nic nie dało, nie powiodło się mi!
Daremnie mierzyłem do ciebie łukiem, stawiałem na ciebie do końca gry – i przegrałem z hukiem! Hiob: Och, ciężar!
Szatan: Niech ci ciężej będzie jeszcze! (przyciska go) Niechaj ciąży
boleśniej –
przegrałem!
Rozkaz „Przeklinaj!” dałem a ty płaczesz…
Wołałem: „Złorzecz!” a ty – w swym uporze piosnkę wznosisz do nieba: „Przebacz!”
[36] Myślałem raczej,
będziesz poniewierał, mieszał z błotem –
czekałem przekleństwa, lub gorzej, nie modlitw samych!
Postawiłem na ciebie, postawiłem kwotę, a wyszedłem przegrany!
Hiob: O Boże!
Szatan: (zeskakuje, doprowadzony do skrajności) Ja upokorzeń,
tej hańby,
dłużej już nie zniosę!
Nie mojej jednak i nie Jego – (czyniąc gest ku górze) zwycięstwo!
Daremnie, Hiobie, słaliśmy na ciebie ciosy… Słaby jestem, wiem to, (ku niebu) a On… I On jest słaby – daremny zakład, przegrany – Hiobie! Nie śmiej się aby,
ty, ty! Jesteś zarówno Nim jak szatanem! (znów pada mu na kark)
Hiob: Och, ciężar!
Szatan: (odskakuje, radośnie) Słuchajże!
Ktoś nadchodzi!
Raduj się Hiobie! Mnie też już robi się słodziej –
ktoś nadchodzi…
