Rozdział 5. Dramat [88] 693
zaniechajże mnie, bo tchnieniem są dni moje!
17 Czymże człowiek, że go tak wielce ważysz i że nań zwracasz uwagę swoją?
18 Że go nawiedzasz z każdym porankiem, a każdej chwili go doświadczasz?
19 Kiedyż wreszcie odwrócisz wzrok swój ode mnie, zaniechasz mnie, ażbym przełknął ślinę moją?
20 Jeślim zgrzeszył – cóżem Ci uczynił, o stróżu ludzi?
Czemu żeś mnie sobie za cel położył, żem sam sobie ciężarem? [57] 21 Czemu nie wybaczasz grzechu mojego, a nie przepuszczasz winy
mojej?
Bo już położę się w prochu, a gdy mnie poszukasz, nie będzie mnie. Bildad: (wzrusza zdenerwowany ramionami, wychodzi z siebie, przysuwa
się do Hioba z drugiej strony)
Hiob: (podnosi ku niemu zbolałą twarz i wzrok zrozpaczony, odwraca się od niego w lewą stronę)
Bildad: (podsuwa krzesło jeszcze trochę bliżej do niego) (rozdział 8)133
2 Dopókiż podobne rzeczy prawić będziesz, a spłyną gwałtownym wichrem słowa ust twoich?
3 Alboż krzywi Bóg prawo,
alboż wykrzywia Wszechmocny słuszną sprawę?
4 Gdy mu dzieci twoje zgrzeszyły, wydał On je w moc ich występku.
5 Gdybyś się jednak sam szczerze doń zwrócił, a Wszechmocnego o miłosierdzie błagał –
6 gdybyś rzeczywiście czysty był i prawy, wtedy rychło by się zaopiekował tobą, a sprowadził pokój na siedzibę twą sprawiedliwą.
7 Wtedy okazałby się poprzedni los twój mizernym, a przyszłość twoja wspaniałą wielce.
8 Albowiem zapytaj tylko pokoleń dawniejszych, a rozważ to, co zbadali ojcowie ich.
[58] 9 Powiadasz: „Bo my wszak od wczoraj jesteśmy, a nic nie wiemy, gdyż cieniem dni nasze na ziemi…”
10 Czyż nie nauczą cię one i nie powiedzą, i z głębi doświadczeń swych nie wydobędą orzeczeń?
11 „Alboż rozrasta się trzcina tam gdzie nie ma bagniska, rozwija się sitowie bez wody?”
12 „Choć jeszcze stoi w pierwszej świeżości swojej, a skoszonem być nie mogło,
więdnie jednak rychlej niż każda inna trawa”.
13 Tak dzieje się wszystkim, którzy zapomnieli o Bogu,
