Rozdział 5. Dramat [88] 695
nie chcąc aby –
połaskotać
po piersiątkach… Łagodnie, wierzch jedynie, pozwolić można sobie przy niej… To nie jest złe –
wiem, wiem:
On się oburza pokusą biedną, pokuska to jeszcze nie łgarstwo! Nie czyni wobec pobożnego zarzutu żadnego…
Bo Jemu jest wszystko jedno, a dla człowieka bywa lekarstwo (nachyla się do Hioba) Pod sercem mnie jakoś tak ćmi…
Gdyby zechciała miła coś na ząb rzucić mi – znakomicie by było… Timno!
Hiob: Zostaw, zostawże znowu!
To imię z daleka
razi mnie jak topór w głowę –
nie wzywaj nieboszczki!…
Bildad: Przecież wołam Timnę, sąsiadkę twoją… Hiob: Wszystkie, wszystkie Timny w jednej stoją!
Jedną są i nikim więcej! Nie przyzywaj więc jej… Chcesz jeść – jedz proszę,
pij mleko! (podsuwa mu garnuszek mleka) [61] Bildad: To dla ciebie, zabieraj!
Z mleka słodycz wyziera, chleb smaczny – jedz, jedz!
Zdarzyło się dawno, zapomnij więc! A co żyje – pielęgnuj w myśli. Timno!
Przynieś co, przynieś, przynieś mi! Hiob: Nie wzywaj jej…
Nie mogę niczego zapomnieć –
masz, proszę – niech ktoś zje po mnie… (odsuwa jedzenie) Bildad: Chcę więcej!
Ale nie sam, dla siebie – Hiob: Nie wzywaj jej,
poleź do kuchni lepiej…
Bildad: (zdziwiony mocno i zawstydzony) „Poleź”? Czego się czepie?
Hiob: Kto ku Bogu pełznie – pełznie ku kobiecie,
