696 Rozdział 5. Dramat [88]
Pełzaczem jesteś!
Bildad: (odsuwa się obrażony wraz z krzesłem w głąb) (rozdział 9)134
2 Zaiste, wiem ja, że tak jest –
kiedyż by miał usprawiedliwić się człowiek wobec Boga!
3 Gdyby On zechciał spór z nim toczyć,
nie zdołałby Mu z tysiąca na jedno odpowiedzieć!
4 Ten, który wszechmądrej jest myśli i potęgi przemożnej –
któż kiedy Mu się sprzeciwił a wyszedł nietknięty.
5 On, który góry przesuwa nieznacznie, przewracając je
[62] w gniewie swoim;
6 Który wstrząsa ziemię z miejsca swego, że drżą jej filary;
7 Który rozkazuje słońcu, aby nie świeciło, a gwiazdy po pieczęć kładzie;
8 Który rozpościera niebiosa sam Jeden, a kroczy po wzdętych falach morza;
9 Który niedźwiedzicę stworzył, Oriona i plejady i tajniki południa;
10 Który rzeczy wielkie i niezbadane czyni, dziwy, którym nie masz liczby.
11 Oto przechodzi mimo mnie, a widzę Go, Przemyka, a nie zauważam tego.
12 Gdy porywa – któż go powstrzyma?
Któż mu powie: co czynisz?
13 Nie odwraca Bóg gniewu swego –
przed Nim wszak ukorzyli się pomocnicy Rahaba! [63] 14 Tym mniej zdołałbym mu odpowiedzieć,
albo dobrać słów wobec Niego.
15 Ja, któremu choćbym słuszność miał, odpowiedzieć nie wolno, a potępiającego mnie o miłosierdzie błagać muszę.
16 Choćbym Go wzywał, a odpowiedział mi,
nie uwierzyłbym jeszcze, że wysłucha głosu mojego.
17 Raczej w burzy rozsrożyłby się na mnie, a mnożył jeszcze rany moje bez przyczyny.
18. Nie dopuściłby, abym odetchnął,
lecz nasyciłby mnie bólem gorzkim.
19 Gdybym się udał do siły – oto On najmocniejszy, a jeżeli do sądu, któż mnie z Nim sprowadzi?
20 Choćbym słuszność miał,
własne usta moje musiałyby mnie potępić.
