Rozdział 5. Dramat [88] 701
do ziemi ciemności i pomroki śmiertelnej.
22 Do ziemi zamierzchłej niby północ,
strasznego mroku i zamieszania,
gdzie niejako sama północ przyświeca.
[70] Sofar: (podrywa się z miejsca, zdenerwowany)
(rozdział 11)136
2 Godzisz się, aby ta ciżba słów bez odpowiedzi została?
Czyżby miał ten szermierz gadatliwy słuszność zachować?
3 Brednie twe miałyby mężów do milczenia zniewolić?
A miałbyś urągać, a nikt by cię nie zawstydził?
4 Rzekłeś wszak: czysta nauka moja,
a nieskazitelny jestem przed oczyma Twoimi!
5 Ale zaprawdę – gdyby Bóg tylko przemówić zechciał,
a usta swoje przeciw tobie otworzył,
6 tedy objawił by ci tajnie mądrości, jak wieloraką prawdę mieszczą
–
poznałbyś wtedy, że przebaczył Bóg część winy Twojej!
7 Czyżbyś istotę Boga chciał zgłębić,
albo nieskończoność Wszechmocnego zbadać?
8 Wyższą jest niż niebiosa – co poczniesz?
Głębszą ona niż przepaść – cóż wiedzieć możesz?
[71] 9 Dłuższa niż ziemia jej miara, a szersza niż morze!
10 Jeśli przemknie i uwięzi, i sąd zgromadzi –
któż Mu zabroni?
11 Albowiem On – zna On ludzi fałszu,
a widzi bezprawie, choć nikt nie miarkuje.
12 A wtedy nabiera półgłówek rozumu,
a przeradza się w człowieka, dzikiego osła źrebię.
13 Jeśli przygotujesz serce twoje,
A wyciągniesz do Niego ręce twoje.
14 Jeśli mianowicie nieprawość w ręce twojej,
usuń ją, a nie dopuszczaj, aby zamieszkała krzywda w namiocie twoim.
15 Wtedy podniesiesz oblicze twe wolne od zmazy,
a staniesz silnie, a nie będziesz się obawiał.
16 Tak, wtedy zapomnisz o utrapieniu,
i niby o powodzi, która przeminęła, pomyślisz o nim.
17 A jaśniej niż południe wzejdzie ci życie;
a choćby się zasępiło, jednak jako poranek będzie! [72]
18 Możesz ufać, bo jeszcze jest nadzieja,
a gdy się rozejrzysz – możesz spokojnie się położyć.
19 I leżeć będziesz, a nikt nie wystraszy,
a wielu ubiegać się będzie o łaskę twoją.
