Rozdział 6. Folklor [89] 735
Kobiety, usłyszawszy te słowa, uspokoiły się i podniesione na duchu opuściły gabinet cadyka.
[54] Nie trzeba było długo czekać, jak pewnego dnia po tamtej stronie zamordowano artystę Igo Syma89. Po tamtej stronie odbyły się wielkie aresztowania. Aresztowano i rozstrzelano setki Polaków, lecz, nie zapeszając, ani jednego Żyda, gdyż getto było zamknięte i żaden Żyd nie mógł w tym brać udziału.
W ten sposób wszyscy przekonali się, jak święte są słowa cadyka rebego Jeszajele, że wszystko, co czyni Bóg, wyjdzie na dobre – nawet zamknięcie getta.
[55] 7. Kto pod kim dołki kopie…
Na Marszałkowskiej zatrzymała się większa liczba niemieckich samochodów.
Ze wszystkich stron zganiano Żydów na roboty przymusowe, jakieś kilkaset osób. Niemcy rozkazali, żeby Żydzi ustawili się w kółku i tańczyli wkoło samochodów, śpiewając przy tym polski hymn pJeszcze Polskap.
Żydzi oczywiście musieli tak uczynić.
Nie trzeba było długo czekać, jak zgromadziły się setki i tysiące Polaków, [56] którzy przyglądali się temu spektaklowi. Z początku starczyło im gapienie się, wyśmiewanie i szydzenie z nieszczęsnych Żydów.
Widząc, że Niemcy im nie przeszkadzają, Polacy stali się bardziej śmiali i zaczęli tańczących Żydów bić, popychać. Jednemu strącili kapelusz, innego szarpali za marynarkę, trzeciego ciągnęli za ucho itd.
Niemieccy żołnierze byli teraz wściekli na Polaków.
Po godzinie tańczenia, kiedy ulica zaczerniła się od tysięcy Polaków, obie strony Marszałkowskiej nagle zostały odcięte przez szczelne kordony żandarmów i wojska. Żydzi [57] dostali rozkaz: nRaus90.
Żołnierze i żandarmi rzucili się teraz na zgromadzonych Polaków, załadowali ich do samochodów i wywieźli na roboty przymusowe do Niemiec.
[tłum. z j. żyd. Anna Ciałowicz]
ARG I 1257a (Ring. I/109)
Opis: oryg., rkps (HUB.*), zeszyt, atrament, j. żyd., 155×195 mm, drobne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 36, s. 56.
Druk: „JIWO Bleter”, 4, 2003, s. 271–286; Kiddush Hashem, s. 113-129.
