744 Rozdział 6. Folklor [92]
06.1942, Warszawa-getto. N[echemiasz] R[ocheles] [Nechemiasz Tytelman, oprac.], Opracowanie "עירעס-ןציוו-המחלמ יד ןופֿ" [Z serii: „Dowcipy wojenne”]
[8]
Z serii „Dowcipy wojenne”
W czasie, gdy wszystko, co dzieje się w Kraju Rad przypisywane było z jednej strony samemu Stalinowi, z drugiej zaś Żydom… interesujące jest w związku z tym aa[…]aa. Być może wynika to z tego, że jest on już stary, ale mu aa[…]aa pierwszy raz.
* * *
Wśród Żydów zbiegłych w 1939 roku do Rosji był także berdyczowski mieszkaniec Berdyczowa, który pewnego razu spotkał swojego krajana Łazara Kaganowicza129.
Mężczyzna nie rozpoznał w nim komisarza i nie wiedząc, z kim ma do czynienia, zapytał:
‒ Co [słychać] panie Lejzer? Co pan dziś porabia?
‒ Ja – odpowiedział Kaganowicz – otworzyłem sobie sklepik…
‒ Gdzie ma pan ten sklepik?
‒ W Moskwie, na Kremlu… Jeśli pan tam będzie, może pan mnie odwiedzić, można mnie tam zawsze zastać…
Po pewnym czasie mężczyzna ten zawitał do Moskwy, a przypomniawszy sobie o swoim krajanie, pojechał na Kreml. Wchodząc do Kaganowicza, zastał wielkie biuro z aa[…]aa maszynistów i księgowych [9] aa[…]aa zdziwił się: – Ma Pan bardzo ważny sklep, skoro zatrudnia Pan tylu ludzi?
‒ A no tak, to rzeczywiście nie najgorszy interes…
W tym czasie [do biura] wchodzi Mikojan130 i wita się z Kaganowiczem (Mikojan wygląda jak Żyd).
‒ Kto to jest?
‒ Wspólnik – odpowiada Kaganowicz. Potem wchodzi Beria131.
‒ A ten to kto?
‒ Też wspólnik…
Potem weszli i inni. Obaj a[…]a Kaganowicz i Litwinow132, których Kaganowicz również przedstawił jako swoich wspólników. W taki sposób zebrało się dwunastu mężczyzn…
