788 Część III. Antologia „Męka i bohaterstwo” [95]
W naszych upadkach i wzlotach jesteśmy podobni do legendarnego Feniksa4, który wstaje do nowego życia ze swojego własnego popiołu.
* * *
[7]
Nasza trzytysiącletnia historia bogata jest w smutne daty i mroczne, przesiąknięte krwią i łzami nazwy epok pełnych straszliwych prześladowań i okrutnych mordów.
Wystarczy tylko przypomnieć masakry krzyżowców, masakry pastuchów5, Rindfleischa6, masakry 1648 i 16497, pogromy Żydów w Rosji w latach osiemdziesiątych poprzedniego wieku, pogrom w Kiszyniowie8 czy pogromy na Ukrainie podczas wojny domowej, a z serca wyrywa się krzyk bólu, smutku i oburzenia na okrucieństwa i podłość dwunożnych bestii, które w bestialskiej żądzy krwi torturowały i okrutnie mordowały niewinnych ludzi.
Wszędzie widzimy ten sam niemal stereotypowy obraz: żądni krwi mordercy z jednej strony, samopoświęcenie i duchowe uniesienie z drugiej strony, wyrażające się z czasem w próbach zorganizowania oporu przeciwko mordercom. Heroiczne czyny żydowskiej samoobrony podczas pogromów są świadectwem, że także my byliśmy w stanie wziąć wysoką cenę za nasze wcześnie przecięte życie i z bohaterstwem i odwagą przeciwstawić się dwunożnym bestiom.
W dalszej części zostaną naświetlone trzy momenty z naszej martyrologii. Trzy momenty, których same nazwy sprawiają, że serce drży, że budzi się głęboki szacunek dla tysięcy męczenników i bezlitosna nienawiść oraz gniew wobec wyrzutków społeczności ludzkiej, którzy z zimną krwią i z największym okrucieństwem zorganizowali rzezie Żydów. Są to:
Masakry krzyżowców,
Masakry „Chmiela9, niech jego imię będzie wymazane”10, Pogromy Żydów na Ukrainie w latach 1917‒1920.
[8]
Doprawdy przygnębiająco działają na nas te niemal zawsze spokojne, utrzymane w rzeczowym tonie opowieści naszych kronikarzy o tym, jak uśmiercono tysiące Żydów, wykorzeniono dziesiątki i setki starych zasiedziałych żydowskich gmin i jak
