832 Część III. Antologia „Męka i bohaterstwo” [95]
Ale samoobrona oznacza: posługiwanie się znaczącą siłą i nie pójście pokornie na ofiarę. A samoobrona, aktywna, jako czyn całego narodu, ta niemal całkowicie zniknęła w narodzie już podczas zagłady Drugiej Świątyni, tak że w ostatnich pokoleniach w ciągu ostatnich stu lat dopiero żydowscy rewolucjoniści, socjaliści, robotnicy ponownie podnieśli sztandar samoobrony.
Pojawienie się żydowskiej samoobrony jest ściśle związane z powstaniem żydowskiego ruchu robotniczego, z powołaniem do życia [91] „Bundu” i „Poalej Syjonu”. Ruch robotniczy był pierwszą siłą, która stworzyła samoobronę i wzbudziła w Żydach pragnienie obrony życia, honoru i bytu. Zapragnął człowieka całkowicie, jego duszy i wiary. Dlatego samoobrona była ogromną rewolucją w historii żydowskiej.
Ale poprzez osłabienie siły bojowej wśród Żydów w okresie wojny światowej z powodu warunków prawnych, w jakich przyszło pracować w krajach diaspory i w E[rec] I[srael], na podstawach deklaratywnego syjonizmu, powstało niebezpieczeństwo dla samoobrony.
Dobrze umocniona samoobrona, która objęłaby wszystkich Żydów, mogłaby się stać ważnym środkiem wychowawczym i ważnym narzędziem żydowskiego zbawienia. Ale samoobrona jeszcze się nie urzeczywistniła w tym sensie, ponieważ większość Żydów jeszcze się nie ukształtowała jako ludzie samoobrony.
Powinność życiowa zmusza nas do rozwinięcia u każdego Żyda duchowych [i] psychicznych cech dla uczynienia go gotowym na ideę samoobrony. Początek samoobrony tkwi w żydowskim ruchu robotniczym w diasporze, ale jako silne, scementowane, permanentne zjawisko przejawia się w E[rec] I[srael] w postaci strażników, robotników, żydowskich osadników, Legionu Żydowskiego140, Tel-Chaj; wszystko to razem stworzyło Haganę. A ona nie została stworzona jako efemeryda, nie tylko jako walka prowadzona na barykadach, lecz jako „miecz”, który ciągle towarzyszy lemieszowi141.
[92] Co jest przedmiotem samoobrony?
Nie zemsta, nie ataki, nie posługiwanie się surową siłą, tylko istnienie poprzez siłę, utrzymywanie niezależności dzięki samoobronie.
Niezależność to jest pojęcie, które wyrosło w ruchu robotniczym. W naszą pracę wplecione jest pojęcie honoru i wewnętrznej treści naszego ruchu, który nie czerpie swej siły z norm politycznych, ale który tworzy i kształtuje moralną treść naszego ruchu i wypełnia życie człowieka. Na naszym sztandarze mamy wypisane: Samodzielna praca i samoobrona!
[tłum. z j. żyd. Sylwia Szymańska-Smolkin]
