842 Słownik skrótów i terminów częściej występujących w tekście
Poalej Syjon-Prawica , prawicowy odłam międzynarodowej partii Poalej Syjon.
Poalej-Syjon (hebr. Robotnicy Syjonu) – ruch polityczny łączący ideologię syjonistyczną z socjalizmem, dążący do budowy socjalistycznego społeczeństwa żydowskiego w Palestynie. W 1906 r. powstała partia Poalej Syjon – w Polsce działała od 1918 do 1950 r.
Policja Polska (niem. Polnische Polizei), potocznie zwana policją granatową – formacja podlegająca niemieckiej policji porządkowej (niem. Ordnungspolizei, Orpo). Jej członkowie rekrutowali się z funkcjonariuszy przedwojennej Policji Państwowej, zajmowali się przede wszystkim działalnością o charakterze porządkowym, pełnili też straż przy murach getta.
Polska Partia Socjalistyczna, PPS – partia polityczna o charakterze socjalistycznym i niepodległościowym, której działalność datuje się od 1892 r. W dwudziestoleciu międzywojennym jedna z najważniejszych partii polskiej sceny politycznej, działała również w czasie wojny w konspiracji, a potem jawnie do 1948 r.
Pomoc Zimowa – akcja charytatywna organizowana co roku w getcie przez Radę Żydowską.
Praca przymusowa – obowiązek wprowadzony przez Niemców w GG; od 12 października 1939 r. przymus pracy obejmował wszystkich Żydów pomiędzy 14. a 60. rokiem życia. Odpowiedzialnością za dostarczanie robotników Niemcy obarczyli Radę Żydowską, która 19 października 1939 r. stworzyła w tym celu specjalną agendę – Batalion Pracy. Początkowo robotnicy żydowscy pracowali na placówkach w Warszawie, od lata 1940 r. też w obozach pracy. Od katorżniczych robót przymusowych można było się wykupić, uiszczając specjalny podatek.
Przesiedleńcy – tutaj: Żydzi zmuszeni do opuszczenia swojego miejsca zamieszkania i przeniesienia się do innego, konkretnie wskazanego miejsca.
Punkt – potoczna nazwa schroniska dla uchodźców i przesiedleńców. W momencie ich największego napływu do getta warszawskiego, na wiosnę 1941 r., w getcie funkcjonowało 165 punktów i mieszkało w nich ok. 17 tys. osób. Z braku innych pomieszczeń punkty tworzono w domach modlitwy, kinach czy mieszkaniach prywatnych. Były one nieustannie przeludnione, panowały w nich katastrofalne warunki sanitarne i bardzo wysoka śmiertelność.
Rada Żydowska (niem. Judenrat) – organ administracji społeczności żydowskiej wprowadzony przez Niemców na mocy rozkazu szefa RSHA Reinharda Heydricha z 21 września 1939 r. W zależności od wielkości miasta w Radzie zasiadało 12 lub 24 członków. Do obowiązków Rad należał nadzór nad wypełnianiem rozporządzeń niemieckich na terenie gett, w tym dostarczanie robotników do prac przymusowych. Każda Rada Żydowska była też odpowiedzialna za zapewnienie porządku w getcie, pomoc społeczną, szkolnictwo i opiekę zdrowotną. Swoje zadania Rada Żydowska wypełniała przy pomocy bardzo rozbudowanej administracji, podlegała jej też Żydowska Służba Porządkowa. Dla mieszkańców wielu gett Rada Żydowska stała się symbolem niemieckiej okupacji, w jej składzie znajdowali się jednak również działacze, którzy w ramach ograniczeń hitlerowskich starali się prowadzić jak najefektywniejszą politykę społeczną. Rada Żydowska w Warszawie składała się z 24 członków, na jej czele stał Adam Czerniaków, a po jego samobójczej śmierci – Marek Lichtenbaum.
SA (Die Sturmabteilungen der NSDAP, niem. Oddziały Szturmowe NSDAP) – utworzone w 1920 r. bojówki, a następnie oddziały masowej organizacji wojskowej NSDAP.
Schutzpolizei (Policja Prewencyjna, Schupo) – formacja policyjna działająca w większych miastach. Wchodziła w skład Policji Porządkowej (Orpo).
