XIV Wstęp
Aspekty boskości wyrażane są poprzez dziesięć sefir (hebr. sefira, l.mn. sefirot), które pozostają pod wpływem ludzkich działań. Gerschom Scholem definiuje je jako boskie potencje, przejawy Boga w działaniu poprzez siłę jego istoty20. Są one zatem oznakami woli boskiej, a co za tym idzie – źródłem wszelkiej rzeczywistości, tak materialnej, jak i duchowej. Kabalistyczne drzewo życia (hebr. ec chajim) składa się z dziesięciu sefir, emanacji Boga, zwanego Ejn Sof (Bezkresnym). Pierwszą sefirą, stanowiącą zarazem pierwszą emanację boskiego światła, jest Keter (Korona), dwie kolejne to Chochma (Mądrość) oraz Bina (Zrozumienie) – razem stanowiące trzy sefiry podstawowe, najbliższe Stwórcy, związane ze sferą myśli. Siedem niższych sefir związanych jest z etapem realizacji koncepcji, która ma swe źródło w trzech wyższych. Do tej grupy należą sefiry: Chesed (Łaska), Gwura (Potęga), Tiferet (Piękno), Necach (Wieczność), Hod (Majestat) oraz Jesod (Podstawa), a także najniższa – Malchut (Królestwo), która czerpie z pozostałych sefir, ponieważ sama niczego nie posiada. Czasami mówi się także o jedenastej sefirze, czyli Daat (Poznanie). W drzewie życia sefiry przyjmują następującą strukturę21:
Na tej stronie znajduje się rysunek drzewa sefiry. W celu obejrzenia rysunku, prosimy o przełączenie transkryptu na skan.
