Podręcznik adepta [1] 113
w Boskości, która jest ponad światem. Oto częścią He, Waw, Jod [He] jest Jego lud. Część Bożego blasku, którego cudownie udzielił Pan, by stworzyć zeń roślinę, stała się jej istotą. Ona wchłania pierwiastki ze swego otoczenia, dając życie roślinie. Kiedy zaś zwierzę zjada roślinę, to część blasku Boskości, która w niej jest, unosi się z niej i staje częścią siły życiowej, która jest w zwierzęciu. Sama esencja istoty tak rośliny, jak zwierzęcia, czy w ogóle każdej innej rzeczy, jest więc u wszystkich identyczna i jest to Boskość sama. Tyle że występuje w różnym natężeniu, wyższym lub niższym. Kiedy roślina znajdzie się w zwierzęciu, nie pozostaje w nim ciałem obcym, tylko z dwóch rzeczy powstaje jedna. Kawałek rośliny, który przemienił się, by stać się żołądkiem zwierzęcym czy ludzkim, pracuje teraz wytrwale, by przemienić każdy pierwiastek w zwierzę czy człowieka.
Już król Dawid wskazywał, że „Tyś z dawna założył ziemię, A Niebiosa są dziełem rąk twoich, One zginą, Ty zaś zostaniesz, I wszystkie jak szata się zużyją; Jak szata, która się zmienia, one się zmienią”584. Gdyby każda rzecz na świecie była swoją własną istotą, to nie zmieniałyby się rzeczy jedna w drugą. Wszystko jest jednak tylko niczym szata dla Boskiego blasku, NIBB, i „jak szata się zmienia” – część Bożego blasku przybiera najpierw szatę roślinną, a później zdejmuje ją i zmienia na ciało zwierzęcia, i dalej – na ciało człowieka.
Boży blask, zasada i istota wszystkiego, istnieje nie tylko ponad światem, ale i w tym świecie. W Likutej Tora Ha-Rawa585NBBPSŚ, w komentarzu do paraszy [Ki] tawo586 i wersetu „Oko za oko” [...]587czytamy: „On, NIBB, jest Bogiem światem (El ha-olam)”588, a nie „Bogiem świata (El ha-olam)”589 – to znaczy, że świat nie jest sam cz siebiec, ale jest rozprzestrzenionym blaskiem i jasnością Jego światła, NIBB, […], KŚC. Czyli zwrot El ha-olam jako „Bóg świata” oznaczałby, że świat istnieje dla siebie, a Pan jest właśnie „Bogiem świata”. Tymczasem „Bóg jest światem” znaczy, że nie istnieje „świat jako taki”, ale tylko Boży blask. Każdy człowiek, który nie oddaje się swym pożądaniom i różne głupstwa, jeszcze zwane mądrością, nie zniszczyły w nim resztki zdrowego rozsądku, i nie stał się bezwolnym narzędziem w rękach złego ducha, wyraźnie zobaczy, że jestestwo zarówno całości tego świata, jak i każdej jego drobiny jest częścią Boskości. Ta istota sama nie przeobraża się ani się nie zmienia. To, co się przeobraża i zmienia, jest zaledwie szatą. Nie jest jednak obcą materią, jak szata, którą nosi człowiek, ale zewnętrznością istoty590, częścią Boskości, i jak powiedziano w świętych księgach591, tak jak „żuk, którego odzienie jest od niego
