Podręcznik adepta [1] 135
ku Niemu; będziesz sprawował służbę Bożą z entuzjazmem i uczuciem, z całą uwagą skierowaną na słowa modlitwy i na służbę Bożą.
2) Podczas rachunku sumienia, kiedy dominować będzie skrucha.
3) Zawsze poza studiowaniem Tory, modlitwą, a także przeprowadzaniem rachunku sumienia. Będziesz skromny i pokorny, ale radosny z powodu umocnienia się twojej duszy. Dowiesz się, że masz liczne niedostatki, i jak je naprawić. W Panu pokładaj ufność, bo czynisz wszystko i służysz na ile możesz, często ze zdwojonym wysiłkiem oddając się pokucie i służbie. I dzięki zasługom naszych ojców, świętych sprawiedliwych, zmiłuje się miłosierny Pan, ulituje się nad tobą i zbliży cię do siebie teraz i na wieki. Jednym z cudów Beszta, jego uczniów oraz uczniów jego uczniów, niechaj ich zasługi nas ochronią, jest to, że zalecili i wprowadzili do serc kroczących ich drogą jako jedno dwie te cnoty: skromność, wielkie uniżenie oraz pocieszenie, radość. A tak wygląda prawdziwa radość: „Raduję się tedy w Panu, cieszy się w moim Bogu ma dusza”695. Pan jest Bogiem, a ty, Izraelu, jesteś Jego ukochanym synem i sługą. Twoje wady nie są ułomnościami nędznego beliala696, który tarza się brudzie. Są niedostatkami syna królewskiego, który zawsze nim pozostaje. Jeśli trudził się będzie w służbie u swego Ojca, któż dorówna mu dostojeństwem, któż jak nie on znajdzie się bliżej Ojca i Króla i przylgnie do Niego.
ROZDZIAŁ 14
Odmawianie Szma697
„Wy zaś, którzyście przylgnęli do Pana, waszego Boga, wszyscy do dziś żyjecie”698. Gemara699powiada, że nie chodzi tu o „solidne połączenie”, ale właśnie o przylgnięcie. A w Toldot Jaakow Josef 700[autor] przywołuje Rambama błp., pisząc, że Tora i przykazania mają jeden cel – by człowiek przybył do Boga i do Niego przylgnął. I odtąd służba chasydzka nie jest dodatkiem, bez którego można się obejść. Jest istotą i celem służby, czymś całkowicie niezbędnym. Jak inaczej można naprawdę przylgnąć do Pana? Bez duszy, która podejmuje służbę, bez jej odkrycia, bez możliwości jej odkrycia? Tylko poprzez służbę chasydzką, która jest duszą odkrytą, która pozwala na duszy odkrycie, może człowiek, wedle swej kondycji, naprawdę przylgnąć do Pana. Wiąże się z tym „poświęcenie duszy” w służbie, jak o tym już mówiliśmy w piątym rozdziale za Bejt Aharon701. Mówi się tam o poświęceniu duszy właśnie, a nie ciała702. „Poświęcenie” to nie tylko „wydanie ciała na śmierć”, gdy przychodzi godzina próby naszej wiary. Jest to
