RRRR-MM-DD
Usuń formularz

Pisma rabina Kalonimusa Kalmana Szapiry

strona 179 z 380

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Chajim Wital, Szaarej kdusza, Aram Cowa (Aleppo) 1866, s. 5 (Wstęp) licząc z kartą tytułową, s. nlb.
Tytuł właściwy: Hakdama le-perusz ha-Miszna; por. wyżej, s. 140, przyp. 9.
Chodzi o liturgię anielską, która opisana jest w zbiorach tekstów hejchalot, jak np. Hejchalot rabati – MT.
□ Iz 8,3.
Pnp 5,1 – MT.
Por. komentarz Zoharu do Pnp 5,1, według którego grupa jedzących to grupa wywyższonych; Zohar 3,4b.
Chodzi o zjednoczenie świata sefir oraz świata wyższego i niższego. Kiedy Święty, NIBB, spotyka się ze Wspólnotą Izraela (wedle interpretacji Pnp 5,1) w wyższym Ogrodzie Eden, następuje uczta, na…
Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 179


Wprowadzenie do chasydyzmu [2] 145

ku uniesieniu”, zobacz tamże58. Chodzi więc zasadniczo o nieustające przyleganie do Pana, a poprzez [owo] przyleganie spływał na nich duch świętości. W istocie wpływ ducha świętego skutkuje nie tyle przepowiadaniem przyszłości, a „pouczeniem […], oraz prowadzeniem” (samych proroków) drogą Pana. Także i Rambam błp. w Hakdama le-seder Zeraim59 mówi w swej świętości, że nawet znaków, które czynili Eliasz, Elizeusz i pozostali prorocy nie czynili oni po to, by potwierdzić swe proroctwo, [gdyż] prorokami stali się już [2v] wcześniej, lecz kiedy tego potrzebowali, a ponieważ byli blisko Świętego Błogosławionego, spełniał on ich życzenia, itp. – ccnależy zajrzeć [do tej księgi], by lepiej zrozumieć jego święte słowacc. Oznacza to, że nie czynienie cudów ani przepowiadanie przyszłości są sednem bycia prorokiem, tylko [jest nim] bliskość z Panem. Oto niewielka [część istoty] proroka, którą będziemy mogli w swej niedoskonałości pojąć. Poprzez oczyszczenie ciała, aż stanie się [podległe] duszy, [prorok] staje się godny, by przylgnąć do Pana całkowicie, ponieważ znika żelazna kurtyna i nic już nie dzieli go od świętości. A gdy przylgnie całym swym bytem do świętości, wówczas jego służba [dokonuje się] na Wysokościach, stając się niczym służba sefir i aniołów60. Jego wzniosłość zaś jeszcze wzrasta przez to, że jego służba, świętość i przylgnięcie [dokonują się] także w ciele. Inaczej jest, [gdy] dusza, uwolniwszy się od ciała, wznosi się i przylega do Pana; inaczej [też, gdy] dusza służy w ciele i osiąga to, co może osiągnąć. W tym zaś wypadku ciało również staje się duszą i razem, ciało i dusza, sprawują służbę niebiańską. Prorok także jadał i sprowadzał na świat synów61, ale wszystko to było dziełem sefir. A jego posiłki [należy rozumieć jak w cytacie]: „jedzcie, przyjaciele moi, [pijcie, upajajcie się, umiłowani]”62. Jak wiadomo z Zoharu63, było to jak zjednoczenie sefir Chochma i Bina, Tiferet i Malchut. I zrodziły dusze zjednoczenia proroka64i wydawał swoje potomstwo. Dlatego [prorok] rozumiał nie tylko poprzez poznanie,