146 Wprowadzenie do chasydyzmu [2]
i odczuwał myśl i pragnienie Pana nie tylko poprzez odczucie swej duszy, ale również zmysłami ciała, ponieważ także jego ciało osiągnęło stan duszy i widziało obrazy Boga i słyszało głos Pana, a ponadto przez niego przemawiał Najwyższy i wyniesiony ponad wszystko, i jak napisali nasi mędrcy błp., niechaj spoczywają w pokoju: „A Bóg odpowiadał mu głosem65, głosem Mojżesza”. I o tym właśnie mówi w swej świętości rabi Chajim Wital błp. tamże, w części trzeciej, rozdział siódmy [Szaarej kdusza pisząc], że „posługa”66 proroków istnieje także i teraz – choć skończyło się prorokowanie. Ale „posługa”67 prorocza trwa także i teraz, posługa polegająca na znoszeniu granic między świętym a powszednim. W każdej sytuacji, czy to trudził się będzie [człowiek] na Wysokościach, blisko proroków, czy też na dole czerpał będzie od nich, zawsze spełniał będzie tę służbę, by ocalić nie tylko duszę, a ciało zaniedbać, ale by również je uświęcać i sprawiać, by stawało się duszą. Aby światło święte, które ma w sobie, nie było ukryte przed ciałem. To jest właśnie posługa proroków, która polega na przylgnięciu – przylega on [do Boga] całkowicie, trwale i bezgranicznie.
Ponieważ tak nakazał Pan i Jego pragnieniem, NIBB, jest przylgnąć całkowicie do całego Izraela, narodu mu bliskiego – i nie tylko do proroków, ale do wszystkich, a celem woli Jego, NIBB, wobec Izraela jest, by wszyscy byli prorokami, jak powiedziano w midraszu do Księgi Liczb 1568: „Rzekł Święty Błogosławiony: Na tym świecie prorokami były jednostki, a w świecie przyszłym wszyscy Izraelici staną się prorokami, jak powiedziano: »A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą«”69. I także teraz, w dzisiejszych czasach nawet ten, kto nie dostąpi, by Pan głosił poprzez niego proroctwo, służbą proroczą [zobowiązany jest] służyć, a światło Jego, NIBB, oraz Jego świętość zamieszka w jego sercu, a nawet w ciele. Dlatego gdy Izrael otrzymywał Torę nie tylko zobowiązał go Bóg poprzez symbol i znak mówiony, że od Pana pochodzi – podczas gdy w Egipcie wypowiedział znaki [Imienia] od pierwszego do ostatniego [w krzewie gorejącym]70, aby uwierzyli, że objawił mu71się Pan – ale objawił się, rozpościerając światło swej świętości, i wreszcie zstąpił Pan na oczach całego ludu na Górę Synaj, „i ujrzeli Boga Izraela”72, „mogli więc oglądać Boga”73i „chwała Pana widoczna była […] w oczach synów izraelskich”74. Także [o fragmencie]: „I wystawią mi świątynię, abym zamieszkał pośród nich”75, mówią mędrcy błp., że nie powiedziano tam „w niej” [to znaczy w świątyni], ale właśnie „pośród nich”, jako że Święty Błogosławiony przebywa w sercu każdego Izraelity76.
