Wprowadzenie do chasydyzmu [2] 147
W objawieniu się w [akcie] stworzenia uczynił Pan linię, poprzez którą światło Jego, NIBB, rozpościera się na świat i sefiry od najwyższego stopnia aż po sam kres na wszystkich poziomach, [gdyż] w porządku sefir jest środkowa kolumna, od Keter (Korony) [poprzez] Daat (Wiedzę), Tiferet (Piękno) aż po Jesod (Podstawa)77, poprzez którą [to linię] światło rozprzestrzenia się z góry na dół, wzdłuż i wszerz. Tak również widzimy, że w zjednoczeniu Jego, NIBB, z bliskim Mu ludem Izraela za każdym razem tworzył miejsce, w które Jego świętość i Jego światło z najwyższych Niebios także i ku nam, mieszkańcom ziemi, były sprowadzane i rozpościerane – miejsce, w którym spotykają się ze sobą niebo i ziemia78, w którym granica pomiędzy tym, co materialne, a tym, co duchowe zanikła. A przezeń przechodzi światło i biegnie dalej, bowiem dla Niego, NIBB, materia i tak niczego nie skrywa, „ciemność nie zaćmiewa [nic] przed Tobą”79, gdyż ciemność jest dla Niego jak światło. Jedynie dla nas materia staje się materią i wstrzymuje święte światła przed zstąpieniem i całkowitym objawieniem się, chyba że [osiągniemy to] poprzez liczne posty i umartwienia, w wielkim ukryciu, jak już wiele powiedziano na ten temat w księgach o wiele bardziej świętych niż ta. I uczynił Pan również dla nas miejsce bez granic między tym, co materialne, a tym, co duchowe – miejsce, w którym także to, co cielesne, jest duchowe, i poprzez to miejsce rozprzestrzeniła się świętość Jego, NIBB, aż do nas, byśmy [mogli] uświęcić swą cielesność. Na Górze Synaj, zanim jeszcze otrzymał Izrael Torę i [nakaz] służby, On sam, NIBB, uczynił to święte miejsce i nakłonił Niebiosa ku Górze [Synaj], a po otrzymaniu Tory nakazał uczynienie świętego miejsca Izraelowi: „I wystawią mi świątynię, abym zamieszkał pośród nich”80, w każdym z nich, i mieszkać będę w każdym z nich także poprzez przybytek, święte miejsce gdzie spotykają się ze sobą niebo i ziemia, w którym znika granica pomiędzy materialnym a duchowym. „A w świątyni uczynią okna wąskie od wewnątrz i szerokie na zewnątrz”81, tak by światło z tego miejsca rozbłyskiwało na zewnątrz82. Ale cóż ma wspólnego światło duchowe z formą części cielesnej? Jak wpłynie sposób wykonania jej na blask Jego świętości? Otóż jeśli [okna] będą wąskie wewnątrz i szerokie na zewnątrz [światło] rozbłyśnie. Tymczasem tak się sprawy mają: w Świątyni zniknęła granica i nie ma różnicy między cielesnością a duchowością – [tutaj] świętość objawia się [3] [również] przez to, co nazywamy formami cielesnymi, gdyż to, co materialne staje się duchowym. I kiedy w tym miejscu upada [żelazna] kurtyna i nie ma [już] różnicy miedzy materialnością a duchowością, świętość Jego, NIBB, wypływa stąd ku każdemu mężowi Izraela, „abym zamieszkał w ich w wnętrzu”83, we wnętrzu każdego z Izraela.
