Wprowadzenie do chasydyzmu [2] 149
czasów ostatecznych, jak wspomniano powyżej w midraszu95, zwracając się nie tylko do jednostek, ale do wszystkich. Pokolenie rabiego Szimona bar Jochaja tak opisano w świętym Zoharze, [parasza] Acharej [mot]96 79: „Nauczał rabi Jehuda: Pokolenie rabiego Szimona bar Jochaja, do którego należał, w całości składało się z szlachetnych i pobożnych, lękających się grzechu. Szechina mieszkała pośród nich, co nie zdarzyło się w innych pokoleniach […] Kiedy rabi Szimon mówił jakąś tajemnicę tego wersetu, z oczu wszystkich towarzyszy płynęły łzy, a wszystko, co powiedział, stawało się dla nich jawne […] nauczyliśmy się za życia rabiego Szimona. Mawiał jeden do drugiego:
»Zacznij mówić, a oświecą cię twoje słowa«97. Kiedy umarł rabi Szimon mawiano: »Nie pozwól, aby twoje usta przywiodły do grzechu twoje ciało«”98, KŚC. A skoro także osioł rabiego Pinchasa ben Jaira99został oświecony, tak że sam z siebie przestrzegał Tory i nakładał na siebie literę prawa, i poprzez ducha świętości wiedział, że jeszcze nie pobrano dziesięciny z jego paszy100, możemy sobie wyobrazić, jak [wielkie] było pragnienie proroków, by uczynić z Izraela lud drogocenny, królestwo kapłańskie i naród święty.
Zaś o Mesjaszu mówi prorok Izajasz101: „Rózgą swoich ust będzie chłostał zuchwalca, a tchnieniem swoich warg zabije bezbożnika”. Nie tylko będzie wygłaszał mowy, ale cały świat wypełni świętością i czystością, a światło Boga popłynie z jego ust, wszelkie zło zostanie unicestwione, a każdy grzesznik ze swych grzechów nawróci się przed Panem i oczyści się. I nie tylko mowa Mesjasza, ale także mowa każdego proroka zadziała i napełni boskim ogniem serca Izraela i wielu się nawróci, a ci, którzy całkowicie [pogrążeni są] w nikczemności, zostaną unicestwieni, jak wspomniano wyżej. Pan rzekł do proroka Jeremiasza102: „Patrz! Daję ci dzisiaj władzę nad narodami i nad królestwami, abyś wykorzeniał i wypleniał, niszczył i burzył, odbudowywał i sadził”. Jak miał uczynić to wszystko prorok Jeremiasz? [Wszak] nie był mężem wojennym, nie dał mu Pan mocy wojowników, miał do dyspozycji jedynie swoje słowa i strumień boskości. I oto oddziaływał swoją świętością na świat, który nie jest światem wiedzy; świat, który nie umiał słuchać słów proroka ani nauk, którymi przywoływał ludzi do porządku. Gdyż jaki ma to związek ze światem – ze świętowaniem szabatu czy z Prawem, które naruszyli ludzie, a prorocy ich za to ganili? A jednak powiedziano w Szaarej kdusza wspomnianej powyżej, że także prorocy sprowadzają do świata świętość, jak napisano w części trzeciej, pod koniec rozdziału drugiego i na początku rozdziału trzeciego: „Oto tajemnica wersetu: »I włożyłem moje słowa w twoje usta [...] aby rozciągnąć Niebiosa«103, gdyż człowiek […] rozciąga życie ku niebu i ku ziemi, [jakby je
