154 Wprowadzenie do chasydyzmu [2]
był o dziesięć [piędzi poniżej Niebios] i pochwycił go Mojżesz”126. Dopiero gdy [ten] świat [wzniósł się] wysoko, został tron zesłany niżej, gdyż „nie spadnie z góry nawet kropla, póki dwie krople nie wstąpią z dołu”127. I wiadomo, że w czasie, gdy jeszcze istniała świątynia, [sefira] Malchut i świat działania znajdowały się w miejscu [sefiry] Tiferet i świata formowania128, porównaj Ec chajim, część 36 w rozdziale drugim, 3, oto słowa świętego błp.: „Oto tajemnica »z nieba na ziemię opuścił [Piękno129 Izraela]«130, gdyż Izrael jest pięknem. Oto Piękno Izraela, które jest Zeir Anpin131, opuszcza Królestwo zwane Ziemią, które najpierw mieściło się w Pięknie, i stamtąd zostało opuszczone”, zobacz tamże132. I takie jest znaczenie dwóch rodzajów proroków: czterdziestu ośmiu proroków sprowadzało [na ziemię] światło wyższych światów, a prorocy poszczególnych pokoleń wywyższali świat działania, by mógł przyjąć owo światło. I jest to tak jak z drużbą [Boga]133Króla i drużbą [Panny]134Królowej, [gdyż] jak wiadomo Mojżesz [pełnił rolę] drużby [Pana], Aaron zaś [rolę] drużby [ludu]. Właśnie dlatego, [gdy „cały lud zrozumiał, że Aaron skonał. (…)] cały Izrael opłakiwał Aarona”135 – ponieważ był on bliższy ludowi [niż Mojżesz] i prowadził ich, by stali się godni przyjęcia [światła].
A dzięki tym dwóm rodzajom proroków uświęcił się cały Izrael i duch Pana spoczął na wszystkich, na jednych silniej, a na innych słabiej, tak że nawet największy ignorant, jeśli tylko zechciał słuchać i nie stawiał oporu, nie mógł nie zbliżyć się do Pana poprzez prorocze zbliżenie i uniesienie.
2
Jednak nie tylko prorocy byli oknami Niebios, poprzez które światło spływało na Izraela. Później [działo się to] także poprzez mężów Wielkiego Zgromadzenia136,
