Wprowadzenie do chasydyzmu [2] 169
adepta228 [powiedziano], że nazywano uczniów Raszbiego prorokami, a w Idra Kadisza229 w paraszy Naso 132b [Zoharu] rzekł rabi Szimon: ee„Niech świadczą Niebiosa najwyższe i Ziemia święta najwyższa, że widzę teraz to, czego nie widział człowiek od czasu, kiedy Mojżesz po raz drugi wszedł na Synaj. I zobaczyłem oblicze świecące jak światło słońca, jakby błogosławieństwo dla świata […]”ee230. Oznacza to objawienie tak niezwykłe, że rabi Szimon mówi w swej świętości: ”Nikt nie widział takiego od czasu, gdy nasz nauczyciel Mojżesz wstąpił po raz drugi na Górę Synaj. A święty Zohar napełnił się objawieniem, które oni ujrzeli. Cóż zatem oznacza zdanie „mędrzec przewyższa proroka”? Czyż także prorok nie musiał być mędrcem, jak głosi jeden z warunków: „[prorok winien być] mądry, silny i zamożny?”231. A cóż ujrzał takiego, czego nie widział człowiek od drugiego wstąpienia Mojżesza na Górę Synaj? Wiele razy rozlegał się głos Boży232, [głosząc]: „Jest tu człowiek godzien, by spoczęła na nim Szechina, ale jego pokolenie nie jest tego godne”233. Barajta234 zaś mówi tamże: „odkąd umarli Aggeusz, Zachariasz i Malachiasz, oddalił się święty duch od Izraela, ale mimo to byli tacy, przez których przemawiał głos Boży […]”. Znaczy to, że w kwestii proroctwa każde pokolenie, które było nisko, zstępowało jeszcze niżej.
Nie śmiemy Boże uchowaj twierdzić, że możemy pojąć, czy choćby stawiać pytania o sprawy proroków oraz wiedzę Bożego tanaity Raszbiego. Przytoczyliśmy wszakże wcześniej święte słowa rabiego Chajima Witala, NBBPS, ze Wstępu do Szaarej kdusza, że w proroctwie chodzi o służbę, która trwa po dziś dzień235. Niemniej, ścieżki i święte drogi samego Chajima Witala, NBBPS, pozostają przed nami ukryte. Jak zatem możemy dosięgnąć ich świętych słów, poziomów i stopni drabiny, która sięga nieba? Jednak powiedziano w Tana de-we Elijahu236objaśniając werset [7v] „[W tym czasie sądziła Izraelitów] prorokini Debora”237: „Powołuję niebo i ziemię na świadków. Czy to Samarytanin czy Izraelita, mężczyzna czy kobieta, niewolnik czy niewolnica – na każdym wedle jego czynów spoczywa duch święty”238, KŚC. A że w żadnym razie nie jest gorszy syn Izraela naszych czasów od Samarytanina z tamtych czasów, zatem także i teraz każdy Izraelita może wedle swych czynów i wedle swej służby otrzymać świętego ducha. ccA jeśli [nawet] ku naszemu żalowi na to nie zasłużyliśmycc, to przynajmniej możemy pojąć ich święte słowa – jednak nie w ich świętości jako takiej, ale wedle światła, którego nam udzielają. Ale niech nam nie przyjdzie do głowy, by je
