170 Wprowadzenie do chasydyzmu [2]
roztrząsać i wyjaśniać wedle naszego pojmowania! Mamy je pojąć, albo raczej próbować uchwycić nieco z ich świętych słów, jak to wyjaśniają owe święte słowa.
Według wprowadzenia do Tikunej ha-Zohar i dalej, święte objawienie [udzielone rabiemu Szimonowi i jego towarzyszom] polegało na pojęciu myślą, któremu towarzyszyło objawienie prorocze. Czyli to, co ukazywało się prorokom pod postacią obrazu, wizji i głosu, świętym kabalistom objawia się jako pojęcie. Oto wyżej powiedzieliśmy, że prorocy ściągali światło najwyższe i ukazywali je w świecie działania, gdyż także działanie stawało się święte. Stąd też ich święta wyobraźnia, która niżej przybiera postać mądrości ludzkiej239, mogła stać się rydwanem, w którym zasiadło proroctwo. Również te rzeczy, które sobie przedstawiali, jak gałązka drzewa migdałowego w proroctwie Jeremiasza240, czy świecznik u proroka Zachariasza241, itp., będące przedmiotami z tego świata – jak gałąź i świecznik – zostały uświęcone, bo w nie oblekły się wizje prorocze. Nasz nauczyciel Mojżesz ujrzał [wizję] „jasno, a nie w zagadkach. I prawdziwą postać Pana ogląda on”242. Proroctwa pozostałych proroków oblekły się zaś w wyobrażenia i przedstawienia z tego świata. A mogło proroctwo przybrać postać wyobrażeń i rzeczy z tego świata ccjak gałązka czy świecznikcc, ponieważ uświęcili zarówno siebie, jak i swą wyobraźnię, i cuświęcilic także ten świat, jak to zostało wyżej powiedziane. W Tikunej ha-Zohar, tikun 19,40a jest zaś powiedziane: „Gdy Święty, NIBB, chce sprowadzić [na świat] proroctwo, [wówczas wszystkie sefiry się w nich zawierają i nazywają się prorokami], a Malchut staje się imaginacją ich wszystkich. Jak powiedziano: »I poprzez proroków będę tworzył wyobrażenia […]«243. Wszystkie sefiry ukazują przez nią swą moc, podobieństwo i postać każdemu prorokowi w zależności od stopnia pojmowania na górze, itp. I to znaczy: »I poprzez proroków będę tworzył wyobrażenia«. Każdemu jawią się obrazy wedle tkwiącej w nim siły, czyli duszy najwyższej”, zobacz tamże. Wspomnieliśmy już w Podręczniku adepta w rozdziale czwartym święte [dzieło] Tikunej Zohar244, tikun 70, że w człowieku dusza przedstawieniowa245, czyli ta część duszy, która ma moc przedstawiania i postrzegania rzeczy, których nie ma, idzie za duszą najwyższą, czyli za mądrością, za duszą pojmującą. I to [właśnie] mówi księga Tikunej ha-Zohar wspomniana powyżej – że proroctwo objawiało się w prorokach poprzez tę właśnie duszę przedstawieniową oraz ukazującą w wyobraźni. I stała się ona drogą objawienia proroctwa z Wysokości. W obrazach tego świata widział [prorok] gałązkę, świecznik, itp., ponieważ prorocy tak się uświęcili, że ściągnęli na dół tak dużo światła, że nawet dusza przedstawieniowa, która jest niżej od duszy najwyższej, stała się zdatna, by objawiło się w niej proroctwo. I także w świecie uświęcali wszystko, tak że nawet przedmioty z [tego] świata – gałązka, świecznik, itp. – mogły zarysować się
