Wprowadzenie do chasydyzmu [2] 221
stawała w płomieniach i jej ogień gorzał527. Na końcu świętej księgi Noam Elimelech w świętym liście czytamy, że spytał go jego sprawiedliwy i święty syn, rabi Eleazar, NBBPSŚŻW, dlaczego chasydzi zmienili obrządek z aszkenazyjskiego na sefardyjski. Jego święty ojciec, NBBPSŚŻW, odpowiedział mu, że obrządek sefardyjski jest wysoką ścieżką w wielkim świetle, którą świat nie jest godny kroczyć. Dlatego ustanowił dom Izraela „w jego miejsce obrządek aszkenazyjski, dostępny dla każdej duszy wedle jej kondycji. Jednak według sprawiedliwych, którzy obmyli się z wszelkiej nieczystości i skrupulatnie strzegli swej duszy, zdecydowanie nie było intencją jego błp., aby także oni zaprzestali modlitwy według tamtego obrządku”528. Jeśli jednakowoż zastanawiasz się, co z tymi ludźmi, trapi cię problem: przecież są i tacy, którzy nie są stoją na tak wysokim stopniu, a mimo to modlą się według tego obrządku, dołączając do wzniosłych pobożnych, i oni też noszą miano pobożnych! Odpowiada na to [Elimelech], że napisano: „I uwierzyli w Pana i w sługę jego Mojżesza”529, który jak napisano uświęcał się, aż dotarł do stopnia proroctwa, wzniósł się na Niebiosa i sprowadził Torę dla Izraela. Jednak cały Izrael nie był w stanie osiągnąć stopnia naszego nauczyciela Mojżesza, aby otrzymać Torę w stopniu proroctwa. Wierzyli jednak w Mojżesza i połączyli się z nim, on zaś sprowadzał na nich świętego ducha, jakby oni także byli w tym samym stopniu [uduchowieni] – dlatego mogli wszyscy przyjąć Torę poprzez swe zjednoczenie i połączenie z Mojżeszem. Oto streszczenie słów świętości tamże530. Podobnie jest z pobożnymi, którzy nie byli godni, by nazywać ich pobożnymi Izraela. I podobnie nie wszyscy byli godni proroctwa i nadania Tory, a jednak poprzez przylgnięcie do naszego nauczyciela Mojżesza wnieśli się i otrzymali Torę. Święci kabaliści również uświęcali tego, kto do nich przybył. [16] Nie znamy jednak przypadków, by nauki kabalistyczne, ich pojęcia, zrozumienie ich świętej mądrości ni stąd ni zowąd wniknęły w kogoś spośród nich lub uczonych w Talmudzie, kto nie studiował i się nie trudził. Ustanowili więc prawo: „Jeśli nie czyniłem wysiłku, a znalazłem, nie wierz mi”531. Dlatego dzielił ich dystans od zwykłych i prostych ludzi. Ci zaś, którzy chcieli się do nich zbliżyć, czynili to z uwagi na to, że uważali, iż celem ich życia jest pilnowanie owoców, jak powiedziano w Gemarze, [traktat] Chulin 92[a]532. Inaczej jest z proroctwem, a tym bardziej z chasydyzmem, którego sednem jest rozkrzewianie Jego świętego światła, NIBB, także do najodleglejszych zakątków. I także naczynia są światłem, a nawet zasłony, które zdawały się skrywać [światło], są świętością. I jak napisano, gdy do Izraela przylega On, NIBB, a oni przylegają do niego – wszyscy są świętymi. Nawet jeśli ktoś jest prostym człowiekiem, to poprzez zbliżenie do światła, które rzuca promienie, i do ognia, który
