288 Zapiski [3]
Świata, Ty wiesz, że za Ciebie jestem gotów w każdej chwili i w każdej godzinie poświęcić swą duszę. Wprawdzie całą moją służbą wobec Twej wielkości i Twej świętości nie daję Tobie nic, ale czy nie nadstawiam zawsze za Ciebie karku, czy nie jestem gotów cierpieć za Twą Chwałę? Z całych sił raduję się w Tobie, Panie, i ku Twej chwale tańczę: »Jakżeś szczęśliwy, ludu Izraela, jakżeś szczęśliwy, ludu Izraela, jakżeś szczęśliwy, ludu Izraela«”57. Dusza wypełnia się tym, co dla niej nieosiągalne i radością większą, niż sama może zrozumieć. Nie rozważa teraz aspektów ani etapów, kształtów ani kolorów. Światło Pana i radość świętości wypełnia i otacza wszystko, a ona pląsa, „Gdyż was wybrał Bóg, i wam darował Torę jako dar z pustyni”58. I być może ta radość, która jest zjednoczeniem, następuje w chwili, gdy opada żelazna zasłona i wszystkie podziały przynajmniej na chwilę [są] unieważnione.
A Wy, aniołowie, serafini Boga, którzy także sprawy duchowe wyraźnie widzicie i patrzycie na myśl jak na rzecz realną, powiedzcie, czy coś takiego już widzieliście i czy o kimś takim, jak ten syn Izraela słyszeliście?
On stoi dziś w dniu swej radości i w rzeczywistości, tak ja wy ją postrzegacie59, oddaje życie za swego Pana i raduje się.
[11] I widzicie nie tylko pot, który spływa poń ze wzruszenia, i oglądacie nie tylko łzy szczęścia, które płyną mu z oczu – wszystko to jest krwią dla waszych przenikliwych oczu. Krew zamordowanego płynie, a on z całej siły się raduje, tańcząc ku chwale Pana i Jego Tory.
Także i wy cieszycie się naszą radością, dlaczego więc milczycie o naszych troskach? I jak długo będziecie milczeć, jak długo będziecie się powstrzymywać? Nie mamy już siły, by cierpieć, ani ducha, aby się umacniać. Powstańcie, śpiący w Hebronie60, powstańcie, sprawiedliwi świata ze wszystkich pokoleń, wołajcie o litość, pozbierajcie wszystkie nasze łzy skruchy i radości, krzyczcie i wołajcie!
Wszystkimi światami wstrząśnijcie, aż Pan to zobaczy i powstanie, by nas [do siebie] zbliżyć. Wówczas ulży nam we wszystkich naszych potrzebach duchowych i cielesnych, które znamy i których nie znamy.
Dlaczego nie słychać już rzek i mórz świętych łez? Kto zamienił ich gniew w ciszę? Rzeki miały wezbrać, fale unieść się gniewem, a bałwany rozbijać się o siebie, [mówiąc:] „Pozwólcie nam, a wykorzenimy wszelkie udręki Izraela”. I zwróci się fala do swej towarzyszki: „»Przyjaciółko, czy zostało cokolwiek na tym świecie, czegoś nie zmyła? Powiedz mi, a ja to zniszczę«61, wszystkich nienawidzących i uderzających w Izrael, każdy kamień i każdy wybój, który mógłby skrzywdzić choćby najmniejszego spośród Izraela wyrwę z korzeniami”. Słychać będzie szum wody i rozpęta się burza i nawałnica. ee„Wszechmogący [jednym] tupnięciem w Niebiosach wstrząśnie dwunastoma tysiącami światów, płaczących i zawodzących, itd. Potężnie grzmi nad swoją
