312 Słownik terminów religijnych i kabalistycznych
dobro i zło, znajduje się tam Gan Eden niższy z Drzewem wiadomości dobra i zła, definiowany poprzez uczucia i zamieszkiwany przez aniołów malachim i chajot;
olam ha-bria – (hebr. świat stwarzania) – najwyższy spośród światów oddzielonych od świata emanacji Bożego światła, czyli olam ha-acilut. Nie ma w nim zła, a jest wyższy Gan Eden, w którym rośnie Drzewo życia; zamieszkiwany jest przez wiecznych archaniołów, serafinów oddających cześć Bogu; definiowany poprzez intelekt;
olam ha-acilut (hebr. świat emanacji) – najwyższy spośród czterech kabalistycznych światów, miejsce zamieszkiwania światła Ejn Sof, czyli Nieskończonego.
Daat (hebr. wiedza, poznanie) – jedenasta sefira, aspekt Chochma (Mądrości). Jest oznaką nabycia wyższego stanu intelektualnego (zob. mochin) przez pozostałe sefiry.
Dajan – sędzia sądu rabinackiego.
Drasz zob. Pardes
Drasza (hebr. kazanie) – wyjaśnienie homiletyczne Pisma; zob. też Pardes.
Druga strona zob. Sitra achra
Drzewo życia (hebr. ec chajim) – rajskie drzewo, którego owoce miały zapewniać nieśmiertelność; w kabale interpretowane alegorycznie, jako składające się z sefir.
Dusza – w tradycji hebrajskiej dusza ludzka występuje w pięciu przejawach: nefesz, ruach, neszama, chaja i jechida, czasami postrzeganych jako stopniowalność duszy. Nefesz oznacza podstawową, wegetatywną formę duszy, występującą zarówno u ludzi, jak i zwierząt, pozwalającą na zachodzenie procesów w ich ciele, związaną ze światem działania; na potrzeby niniejszego przekładu określana po prostu jako dusza lub (w niektórych przypadkach) dusza żyjąca. Ruach, czyli ‘wiatr, duch’, oznacza siłę życiową zarówno u ludzi, jak i zwierząt, napięcie emocjonalne związane ze światem formowania; na potrzeby niniejszego przekładu zastosowano słowo „duch”. Neszama – dusza najwyższa, „superdusza”, nazywana przez kabalistów świętą, jej nazwa pochodzi od rdzenia oznaczającego ‘oddech, tchnienie’, występująca wyłącznie u człowieka i stanowiąca jego wymiar intelektualny, przez co powiązana ze światem stwarzania; na potrzeby tego przekładu określana jako „dusza najwyższa”. Chaja – dusza żywotna, duchowy element duszy obejmujący zarówno odczucia cielesne, jak i intelektualne, często wyrażana poprzez wewnętrzne (nieuświadomione) pragnienie lub pociąg, związana ze światem emanacji, wyrażana poprzez modlitwę; na potrzeby niniejszego przekładu określana jako dusza żywotna. Jechida – dusza duszy, czyli istota duszy, jej najwyższy poziom, nie może się objawić poprzez uczucie lub wrażenie, gdyż sama jest treścią człowieka, umożliwia mistykom styczność z Ejn Sof (Bezkresnym).
Dusza zwierzęca – dusza związana ze „skorupą” (klipa), cielesnością; w języku rabinicznym nazywana jecer ha-ra (złym popędem).
Dwekut (hebr. przylgnięcie) – mistyczny związek duszy ludzkiej z Bogiem, który może być osiągnięty poprzez modlitwę, recytację błogosławieństw, wypełnianie micw, świadomość boskiej obecności i wiele innych działań mistycznych; owe działania mają również znaczenie w wymiarze kosmicznym, pomagają odnawiać związki między sefirami czy też między Bogiem a Jego Imieniem.
Gaon (hebr. geniusz, znakomitość) – tytuł honorowy rabinów akademii talmudycznych w Babilonii (w Surze i Pumbedicie) od VI do XI w. Epoka gaonów w judaizmie obejmuje okres od 589 do 1038 r. W późniejszych czasach tytuł nadawany wybitnym znawcom Pisma.
Gehenna (hebr. Gehinnom) – dolina w pobliżu Jerozolimy, gdzie w czasach monarchii składano
