314 Słownik terminów religijnych i kabalistycznych
Jom Kipur / Jom ha-Kipurim (hebr. Dzień Odkupienia) – obchodzone dziesiątego dnia miesiąca tiszri (wrzesień–październik) święto o charakterze pokutnym, poprzedzone dniami pokuty (Jamim Noraim), jedno z najważniejszych świąt w judaizmie, tego dnia rozstrzyga się los każdego człowieka.
Kabała – mistyczny nurt judaizmu oparty na kontemplacji istoty boskiej, biorący swe źródła z tzw. maase be-reszit, czyli dzieła stworzenia, oraz maase merkawa, czyli dzieła rydwanu. Na przestrzeni dziejów przybierała różne kierunki i interpretacje, jednak dla niniejszego przekładu najważniejszymi jej źródłami są księgi Zohar (XIII w.) oraz Ec chajim (XVI w.) wraz z ich chasydzkimi interpretacjami.
Kalendarz żydowski – kalendarz lunarno-solarny; rok księżycowy dzieli się na 12 miesięcy z dodatkowym miesiącem co dwa lub trzy lata (wyrównującym różnicę między rokiem lunarnym a solarnym); każdy miesiąc liczy 29 lub 30 dni. Rok świecki rozpoczyna się w miesiącu tiszri (wrzesień–październik), religijny – w miesiącu nisan (marzec–kwiecień). Zgodnie z kalendarzem żydowskim, Bóg stworzył świat 3760 lat przed rokiem uznawanym za początek ery w tradycji chrześcijańskiej, dlatego też rachuba lat zaczyna się w kalendarzu żydowskim od tego właśnie momentu.
Kawana (hebr. wewnętrzny kierunek) – intencja mistyczna, cel, ukierunkowanie myśli podczas modlitwy czy wypełniania micw. W chasydyzmie i kabale uznaje się, że jest sprawą indywidualną każdego wiernego. Przy ich układaniu wykorzystywano również kombinacje Imienia Bożego (zob. jichud). Na potrzeby niniejszego tomu używamy określenia ‘intencja’.
Ke-Gawna – fragment z księgi Zohar, Szemot 135a, recytowany przez modlitwą wieczorną w wieczór szabatowy (między Kabalat szabat a maariw).
Kest, kest esin – forma posagu polegająca na zapewnieniu utrzymania młodemu małżeństwu przez rodziców żony, by młody małżonek mógł studiować w jesziwie lub uczestniczyć w innej formie studiów.
Keter (hebr. korona) – najwyższa z dziesięciu sefir, czasami uważana za niebędącą częścią systemu sefirot z uwagi na to, że stanowi rodzaj nadświadomego pośrednictwa między świadomymi sefirot a Bogiem.
Kidusz (hebr. uświęcenie) – modlitwa odmawiana nad kielichem wina przez ojca rodziny w wieczór szabatowy lub inny wieczór świąteczny po powrocie z synagogi.
Klipot (hebr. skorupy) – według kabały siły nieczyste, otaczające dobro niczym łupiny (stąd nazwa).
Klojz – mała bóżnica lub bejt midrasz.
Kodesz ha-kodaszim zob. Święte Świętych
Kol Nidre (aram. Wszystkie ślubowania) – wiersz liturgiczny rozpoczynający obrzędy Jom Kipur.
Krijat szma (hebr. czytanie Szma) – jedno z najważniejszych przykazań judaizmu, polegające na recytacji modlitwy uznawanej za wyznanie wiary, czyli Szma Israel, opartej na fragmentach biblijnych Pwt 6, 4–9; Pwt 11, 13–21; Lb 15, 37–41. W języku hebrajskim używa się określenia krija (czytanie), jako że czyta się Torę, z której owe fragmenty pochodzą. Modlitwa ta wyraża trzy główne filary judaizmu: wiarę w jedynego Boga, w nagrodę i karę oraz w Boże objawienie poprzez Torę.
Kwitł (żyd. karteczka, aram. pitka) – karteczka przekazywana cadykowi przez chasydów przybywających po poradę, na której znajdowało się ich imię oraz imię matki, a także prośba, z którą zwracali się do nauczyciela.
